Chapter 17

2 0 0
                                    

Chapter 17

//TW!//

EUNNA’s POV


‘Lewy is screaming at me and saying some words and then I answered him back. I saw him let out a sigh due to frustration. I said something to him and walked out. I entered in our gate and locked it. I started walking in the door and I looked back to him. I saw him turned his back and crossed the road.’       

‘The scenario changed. Now I can see myself walking in the park at naupo sa isang bench to rest nang biglang may tumawag sa akin. It’s Karis. He is talking to me more like comforting me. Until someone pulled me at nilayo ako doon. It’s Lewy, he is shouting at me again. I answered him back and walked out.

‘The scenario changed. I saw myself walking in the street full of trees. I am going somewhere then I received a call. I dropped my phone and I started running with my eyes filled with tears. I saw an incoming truck going towards me.’

‘The scenario changed again and I saw myself lying in the hospital bed. I heard them saying that I was in a coma for almost a year. May pumasok na isang babae. Yera held my hand and said Lewy is dead. I missed my late boyfriend’s funeral and he died because of me’

***




//TW!//



              Naalimpungatan ako at nakita si Yera na nakaupo sa kabilang sulok ng kwarto. Nagsleepover ako sa kanila dahil baka bumalik nanaman si Lewy sa bahay namin. Isang linggo na din ang lumipas mula ng magsagutan kami sa park. Sinabi ko lahat ng iyon kay Yera at pinagsabihan ako na tumuloy ng ilang linggo sa kanila.

“What happened?” tanong ni Yera sa akin.

“Nightmare.”

“Yera, you know about some of my dreams right? At kung anong mga posibleng mangyare?” tumabi sa akin si Yera.

“Bakit? May nangyayari nanaman ba?” Tumango lang ako bilang sagot. In times like this, Si Yera lang maasahan ko.

“Do you mind telling me the story?”

“No, it’s fine.” Sagot ko at agad na kinwento lahat ng napaginipan ko.

“This is the worst dream I heard from you. I think everything is fine as long as di pa nagsisimula mangyari.”

“Actually, napaginipan ko na yung away namin ni Lewy. Yera, I’m scared.”

“Do you remember the time when you were walking to his house and received the call?”

“I think its morning that time since wala pang masyadong tao.”

“I think he’s still fine since pagabi palang. Do you know his house?”

“Sadly no. Never pa ako pumunta sa bahay nila.” Sagot ko at agad naman napaisip si Yera.

“What if one of his you know, ‘admirers’?”

“Sino bang kilala natin?”

“Si Ellaine?”

“Ask her.”

***




              We found his address at ngayon ay papunta na kami sa bahay nila. Sabi niya dati ay mag-isa siya palagi sa bahay nila dahil palaging nasa business trip ang mga magulang niya kaya malaki ang posibilidad na magkatotoo yung masaginip ko.

               Agad kaming kumatok sa harap ng gate nila at may agad ding lumabas na babae.

“Eunna! Thank goodness mabilis kayo dumating.”

“Ellaine? Anong ginagawa mo dito?”

“I got curious okay? You suddenly asked his house address. I am surprised na di ka pa nakakapunta dito.”

“Pano ka nakapasok diyan?” Tanong ni Yera.

“About that…” Natatawang tinuro ni Ellaine yung medyo mataas na fence.

“Okay that’s enough talking.” Singit ko sa kanilang dalawa. Pinagbuksan na kami ni Ellaine at agad na namin hinanap yung kwarto ni Lewy sa second floor.

“Guys! I found it! Ito lang yung nakalock na pinto.” Tawag ni Yera sa amin.

“What about the key?” tanong ni Ellaine.

“May mga spare keys akong napansin kanina sa may entrance ng kitchen.”

“Okay, I’ll get it.” Sabi niya at agad na bumaba ng hagdan.

“Here.” Abot ni Ellaine kay Yera nung mga susi.

              Agad niyang sinubukan yung mga susi. Pagkalipas ng ilang minuto ay nabuksan na namin yung pinto. Sinalubong kami ng madilim at makalat. Amoy na amoy din ang mga alak at sigarilyo.

“It smells alchohol here. Gosh.” Kumento ni Ellaine ata patuloy na lumibot.

“EUUNNAAA!” Nagulat kami ng marinig namin ang malakas na tili ni Ellaine na nanggaling sa banyo. Agad kaming pumunta ni Yera doon at bumungad sa amin si Lewy na walang malay sa sahig. May mga nakita din kaming bote ng gamot sa tabi niya.

“Check his pulse. Ellaine, call an ambulance.” Agad na sabi ko at agad naman nilang ginawa ito.

“He has pulse. He’s just unconscious.”

              A few minute passed at agad na kaming nakarinig ng papadating na ambulansya. Agad kaming bumaba ni Yera para salubungin yung ambulansya.

“This is all my fault Yera.”

“No it’s not.” Agad akong niyakap ni Yera at hinayaan kong tumulo ang luha ko.


“S-sana hindi ko nalang siya sinagot. A person almost died because of me” I said between my sobs. Walang nagawa si Yera kundi yakapin ako at making sa akin.

Sane Man's HallucinationDonde viven las historias. Descúbrelo ahora