VVIP❣️
ပင္လယ္စာေတြစားတာမ်ားသြားတာမို႔
သစ္ကူးဗိုက္က ေရွ႕အေတာ္ေလးလံုးထြက္ေနသည္။
အဆီရစ္တာလားမသိ အိပ္ခ်င္စိတ္က တစ္ဟုန္ထိုးျမင့္တက္လို႔။
အိပ္ခ်င္ေပမဲ့ မအိပ္ရဲဘူး။
ဟိုလူၾကီးကေျပာရတာမဟုတ္ဘူး သစ္ကူးအိပ္ေနတုန္း
လူတက္လုပ္သြားမွျဖင့္။
အခန္းထဲလဲအဲ့လူၾကီးမရွိတာမို႔ စကားေျပာေဖာ္မရွိခပ္ျပင္းျပင္း။
ဖုန္းေလးဖြင့္ျပီး လိုင္းသံုးေတာ့လဲ ပလူပ်ံေနသည့္ မိမိသတင္းေတြေၾကာင့္ သတ္ေသခ်င္စိတ္ေပါက္သြားရသည္။
သတ္ေသလို႔လဲမျဖစ္ဘူး။
သစ္ကူးေသသြားရင္ ကမာၻၾကီးမွာ အေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ေလ်ာ့သြားမွာ။
ကမာၻၾကီးအတြက္ ရုပ္ေခ်ာေပးယံုကလြဲျပီး ဘာမွမလုပ္ေပးနိုင္ေတာ့
သတ္မ်ားေသမိသြားရင္ ကမာၻၾကီးဝမ္းနည္းသြားလိမ့္မည္။
"ဟင္း……ေသာက္မ်က္လံုးကလဲ ဘာလို႔မွိတ္သြားတာလဲကြာ
မအိပ္ပါဘူးဆို"
"ကူး"
"ဗုေဒၶါ ဘုရားလန္႔လိုက္တာဗ်ာ ခင္ဗ်ားကလဲ
ခင္ဗ်ားဘယ္သြားေနတာတုန္း အခုမွျပန္လာတာ"
"ဇြဲကိုကိုအလုပ္ကိစၥခိုင္းစရာရွိလို႔သြားေျပာတာ
ဒီထဲေခၚရင္ ကူးအိပ္တာအေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မွစိုးလို႔
ကိုယ္ကအိပ္ေနျပီေတာင္ထင္တာ မအိပ္ေသးဘူးပဲ
အိပ္ခ်င္ေနတာကို အိပ္ေလ"
"မအိပ္ပါဘူး ခင္ဗ်ားကိုမယံုဘူး"
"ကူးကလဲကြာ ကိုယ္ကတိေပးထားတယ္ေလ ဘာမွမလုပ္ဘူးလို႔"
"ကတိပဲ ပါးစပ္ကဒီတိုင္းေပးလဲရ…ရ……တာကို"
သစ္ကူးႏႈတ္ခမ္းကို အနမ္းခံလိုက္ရသည္မို႔ စကားအထစ္ထစ္ျဖစ္လို႔။
"အနမ္းနဲ႔ကတိေပးတာမို႔ယံုလိုက္
စိတ္ခ်လက္ခ်အိပ္"
"အမ္ ခင္ဗ်ားကလ အသားယူလိုက္တာဗ်ာ"
"ဒါေတာ့ကူးကအသဲယားေအာင္လုပ္ေနလို႔ေလ
ကဲပါ မ်က္ေက်ာကဆင္းေနျပီ အိပ္ေတာ့ ေခ်ာ့သိပ္ရမလား"
"ေနစမ္းပါဗ်ာ ကေလးကလားေတြ
ကတိတည္ေနာ္ မဟုတ္ရင္ ခင္ဗ်ားဟာကို ျဖတ္ပစ္မွာ"
