Chapter 19

218 10 0
                                    

I raised my banner. Kasabay niyon ay ang paghiyawan ng mga taong nasa likuran namin. My friends shouted and started cheering for other members.

Nagsimula na ring kumanta si Isaac. He pointed me when he saw me and then winked. Pero hindi na katulad ng una kong naramdaman noon. I just continued shouting his name like he didn't notice me.

Dumako ang mga mata ko sa pwesto ni Enzo. He's strumming the guitar. Iyong atensyon niya ay nasa mga manonood na at hindi na katulad dati na nakayuko lamang.

My ears listened but my eyes were stuck on him. Lamang na lamang iyong pagsigaw ng kanyang pangalan, ngunit tila hindi niya iyon naririnig. He's on a poker face and on his usual look.

Wearing the loose white longsleeves and then black slacks, his hair's a bit neat now. Mas lalo lang naging maayos ang kanyang itsura ngayon. Gamit niya din iyong gitarang hiniram ko sa kanya noon. Mukhang wala sa modo pero nakakakilos pa rin ng maayos.

I stared at him though he's too far from me. Alam ko namang masyadong kita iyong hawak kong banner sa direksyon niya pero kahit sulyap man lang ay hindi nagawa sa akin.

Dati naman, hindi ako naaapektuhan. Now feels different. Ito ang dahilan kung bakit wala akong ganang pumunta rito. It's not that I'm afraid that I might see him.

Ayoko lang na makita na ganoon ang kanyang itsura na mukhang walang pakialam sa paligid.

Niyugyog ni Reese ang balikat ko, dahilan kung bakit nawala agad ang atensyon ko sa kanya. Iniwas ko na ang tingin at nakipagsabayan sa kanta ni Isaac.

I am here for him, not to take a glimpse at Enzo who's not giving some attention. Ito lang yata ang event nilang medyo hindi ako nagaganahan. Masyadong pilit lahat ng ipinapakita ko.

Ever since he started entering the band, I hated him for the fact that he can't be the ideal member.

Walang pakialam, no social media accounts, walang pakialam sa kasikatan o kung ano man ang maging tingin sa kanya ng mga tao.

Aside from Eustace, he's the rude for me at first. Pero natabunan ang lahat niyon nang sandali kaming nagkasama nang dahil sa club na iyon.

I forced myself to not be out of place. Nakailang kanta pa sila bago ako nabalik sa katotohanang dapat huwag kong masyadong isipin siya.

Silence filled the field after Isaac finished singing. They sang a Coldplay song which I think requested or chosen by their guitarist.

Binati niya ng madalian ang lahat ng taong nandirito bago tuluyang ibinigay kay Enzo ang mic.

He had a second thoughts of accepting it but Isaac forced him. Kaya naman nagpalit sila ng pwesto. He'll be the singer while Isaac will be the guitarist.

Agad na nagkantyawan ang mga tao. They keep on shouting his name as he stood in the middle, gulping hard and feeling tensed.

Hindi ko siya narinig na kumanta sa personal. His covers on IG will be the proof that he can be a good singer too. Ngayon ay marami na ang makakakita niyon. And I think that he's surprised.

Hawak niya pa rin ang mic. He brushed his hair, that's where other students started to giggle.

Naroon ang hindi mapigilang kilig habang ako ay unti-unti nang napanganga. He's using his gesture to catch some attention and he didn't fail doing that.

He cleared his throat before speaking on the mic. Kapwa kaming nakaabang lahat sa kung anong sasabihin niya.

"Uh... I was not prepared to sing tonight. This song was requested only by someone. May nakapagsabi kasing mahilig raw siyang makinig sa Silent Sanctuary kaya napilitan ako. Well, I do hope that she's finally happy now."

Something Great (Valdemora Series #3)Where stories live. Discover now