~ zawgyi ~
ခရမ္းေရာင္ပန္းစည္းတစ္စည္းကိုလက္ထဲထိုးထည့္
ေပးၿပီးထြက္ခြာသြားတဲ့သူရဲ႕ေနာက္ေက်ာျပင္က
က္ိုကိုနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးရိေပၚေနာက္ဆံုးျမင္ေတြ႔ခြင့္ရ
ခဲ့တဲ့အရာျဖစ္သည္။
မိတ္ေဆြေကာင္းေတြအျဖစ္ရွိသြားၾကမယ္ဆ္ိုတဲ့
သူကရိေပၚျပန္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္အရိပ္အေယာင္
ေလးေတာင္ရွာမေတြ႔တဲ့အထိေပ်ာက္ရွေနခဲ့တယ္။
ရာသီတစ္ခုကုန္ဆံုးလို႔ေဆာင္းဦးေရာက္တဲ့အထိ
ေရာက္မလာတဲ့သူ႔ရဲ႕ေႏြဦးေလးကိုမေစာင့္ႏိုင္ေတာ့
စြာပဲလိုက္ရွာေတာ့မွ သိခြင့္ရခဲ့တာကသူ႔ေႏြဦးေလး
ကမိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီတဲ့အကြာအေဝးတစ္ခုကို
ပုန္းေရွာင္ေနခဲ့ပါတယ္တဲ့
အဲ့ဒါေၾကာင့္မို႔ထင္ပါရဲ႕Tokyoရဲ႕ဒီႏွစ္ေဆာင္းဦး
ကပိုလို႔အေအးပိုေနခဲ့တာ
ဒီလိုပါပဲေထြးေပြ့မယ့္လက္တစ္စံုကိုတမ္းတရင္း
အ႐ိုးထိစိမ့္တဲ့ခ်မ္းေအးမွုေတြကိုအထီက်န္ဆန္ဆန္ေက်ာ္ျဖတ္ရင္းတစ္ပတ္လည္လို႔
ေနာက္ထပ္ေႏြဦးတစ္ခုကိုေရာက္လာခဲ့ျပန္တယ္
ကိုယ္ပိုင္ေနြဦးေလးကိုသတိရရင္းရိေပၚကေန႔ရက္
ေတြကိုပံုမွန္ပဲကုန္ဆံုးတယ္။
ခ်ယ္ရီပင္ေတြေအာက္မွာစာဖတ္တယ္၊
ေလးအေဝွ့မွာပါလာတဲ့ဆာကူရာပြင့္ဖက္ေလးေတြ
ကေတာ့ခပ္ေႏြးေႏြးလက္တစ္ဖက္မရွိတဲ့အခါ
အထီးက်န္ဆန္တယ္။
စက္ဘီးအျဖဴေလးကိုစီးၿပီးအိမ္ျပန္တယ္
ျခင္းထဲမွာပါလာဖူးတဲ့ဆာကူရာပန္းစည္းေလးနဲ႔
အစိမ္းေရာင္ကတ္ေလးကိုအမွတ္ရမိတဲ့အခါေႏြဥ္ီး
ေလေျပနဲ႔အတူႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြက
လူးလြန္႔လို႔၊
ညဘက္ေတြမွာေလႏုေအးေအးကိုခံစားရင္း
ခပ္မွိ္န္မွိန္ၾကယ္ေလးေတြကိုေရတြက္တယ္
တျဖည္းျဖည္းေရြ႕သြားတဲ့ၾကယ္ေလးေတြက
လြင့္ျပယ္သြားတဲ့ကတိစကားတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ဆင္တူတယ္။
ေႏြဦးပန္းေတြကပံုမွန္အတိုင္းပြင့္လန္းေနေပမဲ့
ရိေပၚအတြက္ေတာ့အဓိပၸာယ္ကိုေျပာျပေပးမဲ့သူမရွိ
တဲ့အခါအေရာင္အေသြးမဲ့ေနၾကသေယာင္
ေျခာက္ကပ္ေနတဲ့ပန္းစည္းေလးေတြနဲ႔
အညိဳေရာင္ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ထဲက
ကတ္အစိမ္းေရာင္ေလးေတြကရိေပၚရဲ႕
ေရာင္စံုေနြဦးရက္ေလးေတြျဖစ္ခဲ့တယ္။
