~ zawgyi ~
ရာသီစက္ဝန္းကေနာက္ထပ္တစ္ပတ္ျပန္လည္တဲ့
အခ်ိန္မွာေတာ့ေရွာင္းက်န္႔ကတ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ထိပ္
တန္းစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။
အဲ့ဒီ့ေန႔ကသူရိေပၚနဲ႔ေတြ႔ၿပီးေတာ့ေရွာင္ေျပးခ်င္တဲ့
စိတ္ကသာႀကီးစိုးေနခဲ့တာမို႔သူဝယ္ထားတဲ့တိုက္
ခန္းကိုထြက္သြားၿပီး ရိေပၚမျပန္ေသးရင္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔
တစ္ပတ္ေလာက္ေနေနခဲ့တယ္
တကယ္လည္းသူျပန္တဲ့အခ်ိန္မွာရိေပၚရွိမေနခဲ့ေတာ့မြန္းၾကပ္မႈအခ်ိဳ႕ကိုခံစားရျပန္တယ္
ရိေပၚအေပၚမွာသူရက္စက္ရာက်မွန္းသိေပမဲ့လည္း
ဒီလိုမွမလုပ္ရင္ရိေပၚပဲပိုၿပီးနာက်င္ရလိမ့္မည္။
အခုေတာ့အားလံုးကၿပီးဆံုးသြားခဲ့ပါၿပီ။
သူေပက်င္းမွာပဲရွိေနေပမဲ့လည္းသူ႔သေဘာထားကို
ေကာင္းေကာင္းနားလည္သြားတယ္ထင္ပါတယ္
ရိေပၚကသူ႔ကိုထပ္ၿပီးမဆက္သြယ္လာေတာ့ဘူး။
အခုအခ်ိန္ေတာ့ရိေပၚလည္းအဆင္ေျပေနေလာက္
ပါၿပီ။
မင္းကိုရက္စက္ခဲ့တဲ့ကိုယ့္ကိုယ္ေမ့ျပီးေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနပါကေလးေရ။
မင္းေပ်ာ္ေနမွကိုယ္လည္းေနာင္တမရပဲအဆင္ေျပ
ႏိုင္မွာမို႔။
ကိုယ္ကေတာ့မင္းကိုခ်စ္ေနၿပီးေတာ့ပဲတစ္သက္လံုး
နာက်င္ရင္းအျပစ္ဒဏ္ခံယူပါ့မယ္။
"ဥကၠဌ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကေတြ႔ခြင့္
ေတာင္းေနပါတယ္
မီနာကိုလို႔ေျပာပါတယ္"
"ဝင္ခိုင္းလိုက္ပါ"
ေရွာင္းက်န္႔ကအခန္းထဲဝင္လာတဲ့ညီမျဖစ္သူကို
မူပိုင္အၿပံဳးေလးနဲ႔ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္
"မီနာ ဘယ္တုန္းကေရာက္လာတာလဲ
ေကာကိုဖုန္းႀကိဳမဆက္တာမဟုတ္ဘူး
ေကာလာႀကိဳမွာေပါ့"
"အိုက္ယား ဒီေလာက္အလုပ္မ်ားတဲ့ဥကၠဌေရွာင္း
ကိုလာမႀကိဳခိုင္းရဲပါဘူးေနာ္"
"ဟား ဟုတ္ပါၿပီ္ ဆိုပါဦးမေျပာမဆိုနဲ့ေပက်င္း
ေရာက္လာတဲ့ကိစၥ"
မီနာကအိတ္ထဲကပန္းႏုေရာင္စဖိတ္စာေလးကို
ေရွာင္းက်န္႔ေရွ႕ကိုတိုးေပးတယ္
စားပြဲေပၚကဖိတ္စာေလးကိုျကည့္ရင္း
ရင္ထဲကလွိုက္တက္လာတဲ့နာက်င္မွုေတြကိုမသိ
ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္းလိႈက္လႈိက္လွဲလွဲအၿပံဳးတစ္
ပြင့္ကိုႏႈတ္ခမ္းပါးထက္ခ်ိတ္ဆြဲလိုက္တယ္။
