စက်တင်ဘာလရဲ့ပထမ အပတ်ထိ မိုးက မကုန်သေးပေ။ နေ့ဘက်တွေမှာ များသောအားဖြင့် ရာသီဥတုသာယာပေမယ့် ခုလတ်တလောတော့ ညနေတိုင်းလိုလို မိုးရွာပါသည်။
မိုင်မိုင်းတို့ ဒုတိယနှစ် စာမေးပွဲနီးပြီဖြစ်၍ ကျောင်းမသွားတော့ဘဲ အိမ်မှာပဲ Self study လုပ်ဖြစ်နေ၏။
စာကြည့်ရတာ ငြီးငွေ့လာလျှင်မူ သူ မိုးဦးကျတုန်းက စိုက်ထားသည့် စိုက်ခင်းလေးထဲ ဆင်းပြီး အပန်းဖြေလေ့ရှိသည်။
သူ့စိုက်ခင်းလေးထဲမှာ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေ ပေါ်ချိန်က စိတ်ချမ်းသာဖို့အကောင်းဆုံးပင်။
ကိုယ့်စိုက်ခင်းထဲက အသီးအရွက်တွေကို ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ခူးဆွတ်ပြီး ချက်ပြုတ်စားသောက်နိုင်သည့် ခံစားချက်ကဘာနှင့်မျှမတူပေ။
ခရမ်းချဥ်၊ငရုတ်သီးနှင့်ကြက်သွန်ပင်တွေအပြင် ဆလပ်ရွက်၊ပန်းပွင့်စိမ်း၊ပဲသီး၊ ချဥ်ပေါင်၊ ကန်စွန်းနှင့်မုန်ညင်းပင်တွေလည်း ဝေဝေဆာဆာ။
မိုင်မိုင်း ဒီနှစ်မှ ပထမဆုံး စိုက်ဖူးသည့် လေးတန်းပြောင်းဖူးတွေဆို အစေ့အဆံကောင်းကောင်းနှင့် ဖူးလာကြတာမို့
ကျေနပ်ရ၏။
တကယ်တော့ သူ ငယ်ငယ်ကတည်းက ဘာပင်စိုက်စိုက် ရှင်တာဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် မေမေတို့က သူ့ကို ရွှေလက်ပိုင်ရှင်လေးဟု ပြောတတ်ကြ၏။
မိုင်မိုင်း ညနေစာ ချက်ရန် စိုက်ခင်းထဲက အသီးအရွက်တချို့ကို ခူးဆွတ်ပြီး
အိမ်ထဲကို ပြန်ဝင်ခဲ့သည်။
အဓိက ဟင်းအဖြစ် ဒီမနက်မှ စျေးကဝယ်လာပြီးနှပ်ထားသည့် ဝက်သားကို အသားတွေချည်းပဲ ဆီပြန်လေးချက်၊ ကြက်သွန်ပင်ကို ကြက်ဥနှင့်ကြော်၊ ပန်းပွင့်စိမ်းကြော်၊ ကန်စွန်းရွက်၊ပဲသီးနှင့် ချဥ်ပေါင်ကိုတော့ ဟင်းရည်လေးချက်ကာ အစပ်အရသာအတွက်က ခရမ်းချဥ်သီး မီးကင်ကို ငရုတ်သီးနှင့်ထောင်းလိုက်ပါသည်။
သူ ညနေစာချက်ပြီးချိန်နှင့်ဦးမြတ်သော ရုံးကနေပြန်လာချိန်က ကွက်တိပဲမို့ မိုင်မိုင်း တစ်ခါတည်း ထမင်း၊ဟင်းတွေကို ပူပူနွေးနွေး တည်ခင်းလိုက်ပါ၏။
