EZIK

E29◆

Karşımda Arda ve sevgilisi vardı. Bizimkiler bana ve Ardaya şaşırarak baksalarda takmadım. Gözlerimden yaşlar akmıştı bile neden bu kadar duygusaldım? O adam beni umursamamış ve duygularımla oynamış birisiydi! Ondan nefret etmem lazımken şuan onun yüzünden ağlıyordum.

Arda başını bizim tarafa çevirdi ve şaşkınlığı saklamaya çalışarak bana baktı. Ben koşarak arka taraftan otelin içine doğru koştum. Oda anahtarını almak için elimi cebime soktum ama lanet olasıca yoktu! Artık eve gitmek istiyordum ama yeni eve değil eski evime! Gerçek evime.

Hava almaya ihtiyacım vardı. Otelin önüne çıktım temiz havayı içime çektim. Arda neden böyle davrandı bana? Hem ben neden üvey kuzenime aşık oldum? Arda'yı gördüğüm de ondan nefret eden kız şimdi yalnız tek başına Arda için ağlıyordu.

Otelin önündeki banklardan birine oturdum. Ellerimi gözlerime götürdüm ve gözlerimi ovuşturdum. Yorulmuştum artık..

Babamın yanına gitmek istiyorum. Otele doğru yürümeye başladım, babam lobide oturuyordu eniştemle. Halam yoktu acaba halamın yanına mı gitsem? Oda numarasını biliyordum bende asansörle üst kata çıktım. Odanın kapısını yavaşça tıkladım ilk tıklamada duymadı ikinci kez tekrar tıkladım ama ses gelmedi. Herhalde yine yalnızım diyecekken asansörden halam cikti.

Halam: "Noldu kızım? " dedi sadece "Hiç bir şey öyle yanına gelmek istedim" diye bildim. Ve çok kırılmıştım. Kırık bir kalbi düzeltebilir ama eskisi gibi olmazdı. Arda benim ruhumu öldürdü.

Ağladığımın farkında bile değildim. Halam bana neden ağlıyorsun derken sarıldı. Halam dan ayrıldım ve gözlerimi sildim.

"Hala ben çok yoruldum bıktım artık koşmaktan! O kalbi tamir etmekten! Neden hep ben ağlayan taraf oluyorum? "

" Kızım sana noldu sen aşık mı oldun? Böyle şeyler deme üzülüyorum bak"

" O kadar belli ediyor muyum? Cidden mi? Belli ediyorsam hâlâ benden kaçıyorsa sorun bendedir!"

"Kızım kim bu şanslı oğlan? Ağlama artık Minaaa! "

" Şanslı mı? Salla gitsin zaten sevmiyor beni. Ama sallayamam da çünkü ben onu seviyorum"

" Kızım seviyorsan git konuş"

" Yok artık! Ne diyim çocuğa sana tutuldum neden böyle yapıyorsun Ar.." ağzımdan tam çıkacakken ismi elimi ağzıma götürdüm

Aha sıçtın kızım dedim kendime!

Halam " kim kızım Ar dedin? "

" Ar.. şey ben hala arsız diyecektim öyle argo kelime kullanmayayım diye ağzımı kapattım " dedim ve zorla da olsa gülümsemeye çalıştım.

" Hmm anladım kızım. Ee sen ne diyordun"

" HIÇ BIR ŞEY! "

Koca bir yalan.

"Hala ben gidiyorum. Sonra görüşürüz"

" Dur öpeyim kızım gelmişken"

Hayır. Birisi beni kurtarsin! Derken Karşıdan babam ve eniştem gelmişlerdi.

"Aaa hala babam gelmiş ben onu öpeyim de gideyim"

" Tamam kızım " babamın yanına doğru yok aldım. Koşarak babama sarıldım.

" Mina noldu kızım sana? "

" Hiç bir şey olmadı baba gözüme Arda kaçtı" demek istesemde

"Sadece çok kırıldım" diyebildim

"Kim kırdı seni? Mina bana bak. Güçlü ol. Ağlama"

" Olmuyor! Ben hayata kırıldım. Annemin ölümüyle zaten hayata kızgındım kalbimi kırmıştı, şimdide hayat kalbimi ezdi! Ezik bir kalp.."