ÇÜRÜK KOZA (+18)

51. BÖLÜM "BEN VARIM"

Oy vermeyi yorum yapmayı unutmayın.

51. BÖLÜM "BEN VARIM"

Sonu gelmez sorunların içinden çıkmanın bir yolunu ararken zihinen yorgun düşüyordum, bu durum bazen beni imkansıza sürüklüyordu. Nefes alamadığımda sadece ikimize ait olan bir dünya istiyorum.

Kendimi kapana kısılmış gibi hissediyorum.

Evde Korkut başımı ağrıtıyordu, dışarısı benim için tehlikeliydi, Faruk Akçalı her yerde karşıma çıkıp bana zarar verebilirdi ve fakültede peşimi bırakmayan, arada karşıma çıkıp bende varım diyen Burak Aksoy vardı.

Ders çıkışı utanmadan beni görmeye gelmişti, zaten huzursuzdum onun varlığıyla ikiye katlanmıştı. "Merhaba." dedi, ağzımı açmadım sırtını koridorun duvarından ayırdı, gözlerim sadece bir kere dokundu yüzüne ve hepsi bu kadardı, yanından geçip gittim. Peşime takıldı, mesafeyi korudu ki aksini yapsaydı tüm sinirimi ondan alırdım. "Görüşmeyeli uzun zaman oldu."

Sözde en son kütüphanede mahsur kaldığımda onu görmüştüm, yalandı. İki günde bir fakülteme uğruyordu bana uzaktan bakıp gidiyordu. Tarafımca görmezden gelindiğinin farkındaydı, sevilmeyecekti, asla değer görmeyecekti benden.

"Sana kendimi affettirmek istiyorum."

"Defol git."

"Sesini özlemişim." Ağzına yumruk atmak gelsede içimden yapmadım yürümeye devam ettim. "O kız seni hala rahatsız ediyormu?"

"Seni ilgilendirmez."

"Sana yardım edebilirim." Sinirden güldüm, karşılığında kim bilir ne isteyecekti. "Aklından geçeni biliyorum ama düşündüğün gibi değil." İnsanın ne mal olduğunu bilmesi ne hoş. "Babamın eli uzundur." Sıkıntılı bir iç çektim, eminim öyledir. "Tek lafına bakar."

"Cehennem ol."

Merdivenden indim, çıkış kapısına ilerledim. "Seni unutamıyorum." İşte yine başlamıştı. "Hala seviyorum, sahip olmadığımdan değil, bu öyle gelip geçici bir hevesten çok uzak, gerçek sevgi çünkü sana beslediklerim farklı, adı yok yaşanır, biliyorsun."

Aşk mı? Başımı iki yana salladım. Kapıdan geçtim.

"Senin sevgi anlayışın acı verip can yakmak."

"Her insan sevdiğini bir kere incitir, bazen istemeyerek kırar."

Hata yapmış gibi konuşuyordu pes doğrusu. Her şeyi kasıtlı yaptı, zorla almak istedi, şimdi pişman ve bana yaptıklarından sonra utanmadan karşıma çıkabiliyor. Nerde bir arsız varsa gelip beni buluyor.

"Kimse kusursuz değil."

"Yanılıyorsun, hayatımda şu an iki kişi var, birini yakından tanıyorsun, unuttuysan hatırlatayım adımı üniversitede çıkarırken seni bir güzel dayaktan geçirmişti."

"Hoca seni hak etmiyor."

Herkesten daha çok hakediyor.

Kampüste ilerlerken adımlarımı hızlandırdım, peşimi bıraktı ama lanet ağzını açmaya devam etti.

"Onunla yapamayacaksın."

Sen öyle san.

"Kimse seni benim seni sevdiğim kadar sevemez."

Cesur'un sevgisi yanında seninkisi hiç kalır.

"Senin için onu öldürebilirim."

Burak'tan duyduğum son sözcükler tüylerimi diken diken etti. Bu sevgiden çok sapkınlıktı. Zarar vermekle övünüyor gözüme girmeye çalışırken ona beslediğim tek duygu nefretti ve nefretimi dahi hak etmiyordu.