Chapter 7

41 2 1
                                    

Chapter 7

Hinatak niya ako papunta sa swing. Nanatili akong tahimik, pina-pakiramdaman ko ang sarili. Nasabi niya na sa akin ang dahilan niya. Actually, his reason was understandable. I don’t know why he thinks I’m mad though I was irritated. I understand his excuse but for some reason I was bothered by something else. Was it his way of apologizing? If it is dapat sa akin lang siya ganon.

Girls might misinterpret his actions. Buti na lang medyo kilala ko na itong si Clave. Pero kanina pa ako hindi mapakali, hindi ko alam kong baket. I felt something in my stomach when he hugged me. Maybe because of that. I was shocked so maybe my body reacted. Too much for listening to my own mind, I faced him.

I constrained myself not to make faces in front of him. Baka mapagkamalan niya naman akong galit.

Lantern’s light gleamed on his eyes. He chuckled when I shake my head at him. Tsk. He was smirking!

“Hey, you still mad? I’m sorry. I have to check the new data files I’ve gotten for my research. Medyo natagalan kaya nalate kami ng kapatid ko.” Sinuklay niya ang buhok gamit ang kamay. He’s watching my reaction.

Pinanliitan ko siya ng mata.

Gustohin ko man magalit sa kanya pero parang di ko kaya. I’m just irritated. Hindi dahil sa huling pagdating niya kundi dahil sa reaksiyon niya. Kanina ko pa napapansin na natutuwa siya sa katahimikan ko.

Yes, I was silent the whole time we where sitting on this swing. Pang ilang ulit niya nadin nasabi ang dahilan niya. Di ko siya pinapansin dahil ilag ako ng kaunti. May espasyo parin sa pagitan namin kahit maliit itong swing para sa aming dalawa.

Napasinghap ako nang maramdaman ko ang balahibo niya sa kanang balikat ko.

“Hebi talk to me please. You are scaring me. Kanina mo pa ako pinanlilisikan ng mata.”

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

“I’m not!”

Natawa siya bigla. Kaya hinampas ko sa balikat.

“What’s funny?!”

“you are glaring right now.” Hinimas niya ang brasong tinamaan ko kanina.

Mariin kong pinikit ang mga mata ko at Pinagkrus ko ang kamay sa harap.

He simpered. Damn him!

“Can you please stop doing that!” my finger draw circles pinpointing his face. It’s uncomfortable.

“do what?”

“that!” tinuro ko ulit ang mukha niya.

“Now you’re irritated to my face. That has nothing to do with our situation. Hebi, meron ka ba ngayon?”

“Wala!”

“I understand. You’re still shy with me.”

“what? Wala nga ako ngayon.” Inirapan ko siya. He seems not good with observing. Can’t he get it? Why would I be irritated with his face which seems to have been carved without haste.

“kung ganoon, baket mo ako iniiwasan? Do we have a problem?” ngayon wala na ang ngisi sa mukha ni Clave. Seryoso niya akong tiningnan.

I swallowed hard. I can’t talk.

Paano kung lalo niya lang akong asarin pag sinabi ko ang mababaw kong rason kung bakit ilag ako sa kanya.

“Hebi, did something happen when I was not here?” there was a split of anger on his eyes.

Some clouds don't rainWhere stories live. Discover now