Chapter 14

18 1 2
                                    

Chapter 14

"Clave?"

"Can you give the phone to Hebi, Hugo?" Suminghap ako nang marinig ang sinabi niya.

Hugo smirked when he gave me his phone. I scratched my forehead when I shyly get the phone out of his hand. Naiilang ko pang tiningnan ang hawak. Naisip ko na napatayin na lang ang tawag dahil nahihiya ako ngunit nasa harapan ko si hugo at walang atang balak umalis. Unsure of what going to say, I put the phone on my ear.

I heard his breathing on the line, just with that I almost wanted to run. The barrier between us was breakable yet no one wants to break it. Ayokong mag-salita dahil nabablanko ang isip sa mga oras na ito kahit kani-kanina lang ay susubukin ko sanang mag-reply sa message niya.

"I'll get my phone later." Hugo winked at me, at mabilis na umalis sa harapan ko. Unbelievable! He just lied to me about his girl just for this call. But some portion of me believes that it was true. Hugo don't blush like that!

Napalunok ako. Am i suppose to just hold this phone until he's ready to speak? O ako ba dapat ang unang mag-salita? Umayos ako ng tindig na para bang kaharap ko siya. Shit. This is awkward, I feel nervous. Segundo pa lang ang lumilipas ngunit kinakabahan na ako sa kawalan ng sasabihin namin. Get yourself together Hebi, this is just Clave. What am i afraid of?

Nagitla ako nang bigla siyang nag-salita.

"Hinihintay ko yung sagot mo." His thickly voice enclosed my ear.

"Wala ka namang tinanong" diretsa kong sabi.

He suppressed his gentle laugh on the other side that made me blush. Nakariin ang paa sa kabila, gusto ko na lang saktan ang sarili.

"Nevermind..." his faint-voice I heard. He cough fakely.

"Can I just know how was your day?" Malambot ang kanyang boses.

"It was fine." I stuttered.

"How was it with your friend?"

"Nandoon ka kanina?!"

"It was Elvis..." he said almost muttered.

Kung ganoon, sino yung lalakeng nakatalikod kasama ni Elvis?

"Sinabihan kong bantayan ka. Why? Did you saw him?" Napataas ang kilay ko sa una niyang sinabi.

"Kinda, I thought you are with him..." kinurot ko ang sarili nang iyon ang lumabas sa bibig.

Papalubog na ang araw nang mapansin ang paligid. Iniihip ang buhok ko ng papagabing-hangin habang hinihintay si Clave na mag-salita.

"I'm free tomorrow." Paos niyang sinabi.

"So?" Walang taros kong sabi. Mamaga ang labi ko sa kakakagat ko.

"Pwede ka ba bukas?" Natameme ako bigla sa kanyang sinabi. Suddenly, my face heated with that simple question. Nangapa na naman ako ng sasabihin dahil sa kaniyang tanong. It's sunday tomorrow so i guess I'm free? Biglang sumingit sa isipan ko ang sandamakmak na gawain sa school.

"Marami pa akong dapat tapusin." I firmly said.

Kumakaway sa isipan ko ang mga importanteng bagay na hindi dapat ipinagliliban kaya mas pipiliin ko munang matapos ang lahat ng iyon kesa mag-oo't mag-sinungaling kay Clave.

"I can help though, is it about school? I'll help you." His taut voice suspend in my head. Hmm. Should I let him?

I was tangled between saying yes or no to him. Tomorrow is sunday. At puro homeworks lang ang gagawin ko. Walang dudang makakatulong nga siya but he is a tabu in our house so obviously it's impossible for him to be in here.

Some clouds don't rainWhere stories live. Discover now