The Truth Untold

Her

Her smile is my favorite.

Her smile is my hope.

Her smile is my light.

Her smile is my strength.

Yes, she is my everything.

I need 'her' in my life.

I need 'her' to complete my life.

"William, kain na tayo.." aya ng babaeng pinakamamahal ko.

Lumapit ako sa kanya at tinulungan siya mag-ayos ng kubyertos.

"Ako na d'yan, maupo ka na.." ngumiti siya sa akin, napangiti ako dahil sa ngiti niyang kasing liwanag ng araw.

"Anong ulam natin?" tanong ko habang abala siya sa pag-aayos ng mga gamit.

"Your favorite.. Adobo.." she smiled at me again.

Magana kaming kumain, kaming dalawa na lang ang magkasama.

Matapos naming kumain ay nag-ayos na ako para sa pagpasok ko.

"Aalis ka na ba?" she asked me.

I nodded.

"Ingat ka, papasok na rin ako pagkayari ko dito.." she kissed my cheeks as she bid her good bye to me.

"See you later.." I smiled at her and wave my hand.

As usual, my friends are waiting for me.

This is our daily routines, papasok kunwari sa school pero ang totoo nagbubulakbol.

I know this isn't right but I want to live my life to the fullest. Life is too short to be serious.

Fun, so much fun.

"Come on, dude, try this one!" sabi ng kaibigan ko sabay abot sakin ng isang sachet ng shabu.

"Dude, mali na 'to.. Tama na 'yung hindi ako nag-aaral ng matino.." tanggi ko, Alam ko pa rin naman ang ginagawa ko.

"Oh, come on, Will, wala namang makakaalam nito.." himok niya sakin.

"I don't want to disappoint her too much, dude.." bigla kong naisip ang ngiti niya na paniguradong mawawala pag nalaman niya lahat ng katarantaduhan ko.

"Hindi niya malalaman 'to, okay?"

Dahil sa pamimilit nila ay kinuha ko rin ang shabu na inaabot nila sakin.

Nang masubukan ko 'yon ay parang araw-araw ko ng hinahanap-hanap.

Halos araw-araw din naman kaming humihithit non na talaga namang gustong-gusto na ng katawan ko.

Akala ko, tuloy tuloy ang pagsasaya ko sa maling gawain namin.

Pero hindi pala.

Lahat may hangganan.

"William, umamin ka nga, nag-aaral ka ba talaga?!" she asked me once, ginabi ako ng uwi.

"Ano ba sa tingin mo?!" pagalit kong tanong.

"Ha?! You really have the guts to shout at me! After the sacrifice I did just to fight for you.." biglang humina ang boses niya, dinig na dinig ko ang pagkasira ng boses niya.

"Pwede bang manahimik ka?! Puta, ano bang iniiyak iyak mo d'yan?!" hindi ko na makilala ang taong kumokontrol sakin.

'Heartless' that's the exact word for me.

"Stop crying, will you?!" I shouted at her once again.

Her eyes is full of tears while looking at me.