Reflekcie Bohaterki

21 0 0
                                    

Trudnobyło upilnować mała by nie chodziła. Mimo skręconej kostki chciałabiegać skakać i się wygłupiać. Wielokrotnie musiałam ja prosićaby usiała i się grzecznie bawiła. Na szczęście te dwa tygodnieminęły bardzo szybko. Bez żadnych problemów czy stresującychsytuacji. Wiedziałam że najgorszy czas mam za sobą, że już nigdynie będzie takich problemów jak wtedy. Udawało nam się utrzymywaćdobry kontakt z moimi rodzicami i cieszyliśmy się tym że to nigdynie wróci. Moim zdaniem te przeżycia nas do siebie zbliżyły.Współpracą przezwyciężyliśmy lęki słabości ale też zaczęliśmysobie bardziej ufać i pomagać. Przeżyłam trudne dzieciństwo aleciesze się że poznałam Patryka, Arka. Dzięki nim zrozumiałam coznaczy kochać. Byli ze mną w najtrudniejszych chwilach pomagali jaktylko mogli kiedy ja już nie miała sił do tej sprawy. Oni spełnilimoje marzenia co do rodziny, co do posiadania córki. Nigdy w życiunie zamieniłabym ich na nikogo innego. Może i mają swoje wady alejest takie piękne powiedzenie: „Kto kocha róże Kocha też jejkolce". Co w przełożeniu na ludzi będzie brzmiało by „Ktokocha człowieka Kocha też jego wady". Nigdy nie sadziłam żebędę miała szczęśliwe życie a jednak są osoby na tym świecieco kochają za charakter a nie za wygląd czy za twoją przeszłość.Nigdy nie oceniajcie osoby po jej czynach ponieważ czasami robią toz miłości do nie właściwej osoby. Nie wyobrażam sobie kochaćkogoś za wygląd czy za grubość portfela albo odrzucić kogoś bomieszkał w domu dziecka czy bo jest innego koloru skóry. Wartopodążać za marzeniami, miłością ale z umiarem nie możemy kogośzmusić do miłości.


Parę słów od autora:

Dziękujęwam za to że jesteście i czytacie te krótkie książki, opowieścijest to dla mnie bardzo ważne i dziękuję że jesteście. Pozdrawiamwas serdecznie i życzę miłego dnia.

AutorkaJustyna

Dziewczyna z TemperamentemWhere stories live. Discover now