Chapter 9 🖤[U]

511 46 8
                                    

ဒေါက်ဒေါက်
"ကို့အခန်းကိုကိုယ်ဝင်တာတောင် တံခါးခေါက်နေစရာလိုလို့လား"

"ဒီတိုင်းကျ‌နော်ကကျင့်သားမရသေးလို့ပါ"

"မင်းပစ္စည်းတွေ ငါအကုန်ချထားပြီးပြီ
နားလိုက်အုံး ပင်ပန်းနေတယ်မဟုပ်လား"

.......

"အိုက်ယား ပါးပါးလေး သမီးညမလေးမလိုချင်သေးဘူးနော် တခန်းထဲပြောင်းနေလို့အကောင်းမှတ်ပါတယ်"

"ဝမ်ဝမ်!!!!!!!!!!"
နိုးလာတော့ ခါးကိုတင်းကျပ်နေအောင်ဖတ်ထားတဲ့ လက်တစုံကိုခံစားမိသည်။မျက်လုံးကို အသာလေးဖွင့်ကြည့်မိတော့ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးက စောင့်ကြိုလို့နေသည်။ရင်ခုန်မလို့ကြုံရုံရှိသေး မမနက်စားဖို့လာ‌ခေါ်တဲ့မအေဘေးလေးနဲ့ တိုးရတယ်လို့။အဖေကို ပြောသွားလိုက်တာများ။

"ဘာဖြစ်လို့တုန်း ကလေးကိုမအော်ပါနဲ့" ရိပေါ်ရဲ့အာဗြဲသံကြောင့် ရှောင်ကျန့်နိုးသွားပြီးမေစလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

"ဘာဖြစ်ရမှာတုန်း ပြောသွားတာမကြားဘူးလား ငါ့ကိုသက်သက်ရန်လာစနေတာ"

"ကလေးနဲ့တုပြီးရန်မဖြစ်စမ်းပါနဲ့ ကလေးကသူ့တို့ပါးပါးတွေကိုချစ်လို့စတာပါ"

"ကျနော်ကိုကမှာတာ ဘာလိုခင်ဗျားသမီးတွေကိုမွေးခဲ့မိပါလိမ့်နော် ခင်ဗျားကို မိတ္တူကူးထားသလားပဲ တပုံစံထဲ ကျနော်ကိုဆို
နေအုံး
လက်ကိုအခုလွှတ်လိုက်
ဘာလို့ ခင်ဗျားကကျနော်ကိုဖက်ထားရတာလဲ!!!!!!!!"

............
"ပြောစရာရှိတယ်"

ခြောက်ယောက်လုံး ထမင်းစားပွဲမှာ လူစုံတက်စုံထမင်းစားနေရင်း ဝမ်မားကစပြီးပြောလာတယ်။

"ကလေးတွေကျောင်းပိတ်ရက်ကို ကလေးနှစ်ယောက်ရယ် ငါတို့နှစ်ယောက်ရယ် နယ်ခနပြန်မလို့ "

"ကျနော်လဲလိုက်မယ် ခွင်တင်ထားပြီးပြီ"ရှောင်ကျန့်ကထပြောသည်။

"ဘာ မင်းကခွင့်တင်ပြီးပြီ "

"အင်းလေး မင်မပါရင် ငါပါမြှဖစ်မှာပေါ့"

"မလိုက်ရပါဘူး"

"ဘာလို့တုန်း"

"ငါမလိုက်ရလို့လေ"

Russian Roulette(ရပ္နား)Where stories live. Discover now