zawgyi
......................................
တစ္ရက္လံုး မိုးလင္းကေနမိုးခ်ဳပ္ထိ တစ္ျမိဳ့လံုးကို လိုက္စံုစမ္းျပီးေနာက္မွာေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ေနတဲ့ အိမ္ေရွ့ခန္းေလးမွာ ရိေပၚျပစ္လွဲခ်လိုက္မိတယ္။
ထူးဆန္းတယ္။
သူ့ဆီက ေဆးဝယ္ဖူးတာကတစ္ေယာက္ နွစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္။
ဒါေပမယ့္ ဝယ္ဖူးတဲ့လူေတြအားလံုးကတျခားျမို့ကိုေျပာင္းသြားျပီဆိုတာလံုးဝမျဖစ္နိုင္တာပဲ။
နွစ္ရက္ဆက္တိုက္လိုက္ရွာျပီးေပမယ့္ သူ့ဆီကေဆးဝယ္ဖူးတဲ့လူေတြတျခားျမို့ကိုေျပာင္းသြားတယ္ဆိုတာကလြဲျပီး ဘာအစအနမွမသိရ။
ေျပာင္းသြားတဲ့ျမို့နာမည္ကိုေတာင္မသိရ။
ဒါလံုးဝမသကၤာစရာပဲ။
ဘယ္သူကမ်ား ဒီလိုမ်ိုးတကူးတကျကီးလိုက္လုပ္ေနရတာလဲ။
ဆင္ေျခဖံုးရပ္ကြက္ေလးမွာေနတဲ့ သူတို့နွစ္ေယာက္က ဘယ္သူနဲ့မွလဲရန္ျငိွုးရန္စမရွိဖူးပါဘဲနဲ့။
နွစ္ေယာက္အတူ ျကည္နူးခဲ့ျကဖူးသည့္ ျခံထဲအပင္ေအာက္ကခံုတန္းငယ္ေလးကိုျကည့္ျပီး ရိေပၚ ေဝ့တက္လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို ပြတ္သပ္လိုက္သည္။
"လြမ္းလိုက္တာ ေကာရာ"
..................................................
အိစက္ေနသည့္ အိပ္ရာက သူအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည့္ေရခ်ိဳးခန္းမဟုတ္မွန္းေသခ်ာသည္။
ဒါ သူကုတင္ေပၚျပန္ေရာက္ေနတာလား။
ေရွာင္းက်န့္ ကိုက္ေနေသာေခါင္းကိုဖိကိုင္ျပီးအားယူကာထလိုက္ေတာ့ ကုတင္ေရွ့ရပ္ေနေသာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုေတြ့ရသည္။
"ဘယ္ ဘယ္သူလဲ"
"ကိုယ္လုပ္ေတာ္ေရွာင္း ကိုအရိုအေသေပးပါတယ္
ခ်ိဳးရင္လို့ေခၚပါတယ္
ဒီေန့ကစျပီး ကိုယ္လုပ္ေတာ္ေရွာင္းဆီမွာ အခစားဝင္ရမယ့္အေစခံပါ"
"အေစခံ"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ငါ အေစခံမလိုဘူး
မင္းျပန္လို့ရျပီ"
"မင္းျကီး အမိန့္မပါပဲ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ေရွာင္းအနားက တစ္ဖဝါးမွခြာခြင့္မရွိပါဘူး"
ေရွာင္းက်န့္ စိတ္ပ်က္သလိုက်စ္တစ္ခ်က္စုပ္သပ္လိုက္တယ္။
