Zawgyi
"က်ြန္ေတာ္ သြားပါ့မယ္"
လမ္းဆံုးကိုေရာက္ေနသည့္အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ဒီစကားကလြဲ ဘယ္အရာကိုမ်ားသူထပ္ျပီးေျပာဆိုနိုင္ခြင့္ရွိဦးမွာလဲ။
ဒီဘုရင္က ယံုရသူတစ္ဦးမဟုတ္သည့္တိုင္ ထိုအရာကိုလက္ခံလိုက္ယံုေလာက္နဲ့ ေကာကိုျပန္လြွတ္ေပးမည့္သူမဟုတ္။
သို့ေပမယ့္ ဒီမွာေနျပီး အတိုက္အခံလုပ္ေနတာထက္စာရင္ ထိုအရာကအနည္းငယ္ေလာက္ေတာ့ပိုထိေရာက္လိမ့္မည္။
သဲတစ္မွုန္စာ ျမူတစ္မွုန္စာေလာက္ဆိုရင္ေတာင့္ သူ့အေျခအေနနဲ့ယခုအခ်ိန္မွာ သနားခံအခြင့္အေရးတစ္ခုကလည္းသိပ္ကိုအေရးပါလွသည္။
ထိုဘုရင္ေျပာသလိုမ်ိဳးပဲ ေကာေတာင္သူ့အတြက္နဲ့ဒီလိုငရဲမ်ိုးမွာေနနိုင္တာကို သူကဘာေျကာင့္မ်ားအဲ့ကိုမသြားနိုင္ရမွာလဲ။"ေသခ်ာျပီေပါ့"
ရိေပၚ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
"အဲ့ကလူေတြကို က်ြန္ေတာ္အတတ္နိုင္ဆံုးေသေသခ်ာခ်ာကုသေပးပါ့မယ္
မင္းျကီးဘာေတြေတြးေနတယ္မသိလို့ က်ြန္ေတာ္အမ်ားျကီးမေမ်ွာ္လင့္ပါဘူး
အဲ့ဒီအစား က်ြန္ေတာ္မရွိတဲ့အေတာအတြင္းမွာ ေကာထိခိုက္ေစမယ့္အရာေတြကိုနည္းနည္းေလးမွမလုပ္ပါနဲ့""ငါ ဘယ္တုန္းကမွသူထိခိုက္ေအာင္မရည္ရြယ္ခဲ့ဖူးဘူး"
"ရည္ရြယ္သည္ျဖစ္ေစ မရည္ရြယ္သည္ျဖစ္ေစ ေရွ့ေလ်ွာက္ဆင္ျခင္ေပးပါ
ဒီခရီးအတြက္ က်ြန္ေတာ္ဒီေလာက္ေတာ့ေတာင္းဆိုခြင့္ရွိတယ္မလား""ေသခ်ာတာေပါ့"
"ထပ္ျပီး ေနာက္ထပ္တစ္ခုေတာင္းဆိုပါရေစ"
"..."
"က်ြန္ေတာ္ အဲ့ကိုသြားမယ့္ကိစၥကိုေကာကိုဖံုးကြယ္ထားေပးပါ"
"အဲ့အတြက္ မင္းစိတ္ပူစရာမလိုဘူး"
"ဒါဆို ေကာသတိရလာတာကိုေတြ့ျပီးရင္ က်ြန္ေတာ္သြားပါ့မယ္"
ဝမ္ရိေပၚ၏ အျကည့္တြင္ခြင့္မျပဳလိုသည့္အရိပ္အေယာင္မ်ားပါဝင္ေနသည္။
"က်ြန္ေတာ္ ေကာကိုေျပာစရာရွိတာေတြေတာ့ေျပာရဦးမယ္ေလ"
ဝမ္ရိေပၚဘာမွဆက္မေျပာ။
ရိေပၚက အေဆာင္ထဲျပန္ဝင္သြားသည္။
နိုင္ငံေရးအေျကာင္းေဆြးေႏြးရန္ တိုင္းတပါးကမင္းသားတစ္ပါးေရာက္ေနသျဖင့္ ဝမ္ရိေပၚလည္းစိတ္ေလ်ွာ့ကာ လွည့္ထြက္လာခဲ့သည္။