Serçenin Gözyaşı/TAMAMLANDI

İrtihal//IV-Kırık Hayaller Durağı

BÖLÜM 4

KIRIK HAYALLER DURAĞI

Gökhan Türkmen / Çatı Katı

***

Saçlarıma dolanan el beni dolaptan çıkarıp yere dökülen cam kırıklarının üstüne fırlattı. Bedenime aldığım ilk darbe yüzümün sol kısmını kanlar içinde bıraktı. Israrla açmadığım gözlerimi nefesini yüzümde hissedince açtım. Ensemdeki saçlarımı sıkıca kavramıştı. Porselen maskenin altındaki gözleri unutamayacağım kadar ölüm mavisiydi. Deri eldivenin çevrelediği diğer eli yüzüme yapışan küçük cam parçalarına aldırmadan tenimde sertçe gezindi. " Başından akan o kanı görmeye sabırsızlanıyorum sevgilim.Aşığın ve seninle kedinin fareyle oynadığı gibi oynayacağım."

Keskin sesini idrak edemeden başımı duvara çarptım. Ya da o bunu yaptı. Gözlerim aldığım darbeyle ağırlaştı aba kapanmadı. Saçlarımdaki el uzaklaştı. Yarı açık gözlerimin hedefinden çıkan adımlarının uzaklaşmasını bekledim.

Kalkmak için yaptığım en ufak hareket beni daha kötü bir hale soktu. Başımdaki ıslaklığı hissedebiliyordum ama bedenim inatla beni ayık tutuyordu. Bilincim yerindeydi lakin felçli gibiydim. Cam parçaları ince kazağımı yırtıp kolumu da kesmeyi başarmıştı. İki darbeyle yenilmiştim işte.

İçeriye yeniden adımlar doluştu. Bu sefer telaşlıydı. "Eylül?" odamın kapısından içeriye giren adamın gözleri nihayet beni buldu. Buruşturduğum yüzümde kan vardı. Ve usulca ağlıyordum. Hızla eğilip beni kollarının arasına çekti. Başımı eliyle , dikkatlice kaldırıp beyaz gömleğinin üzerine, göğsüne yasladı. Diğer eli cam parçalarının hafiften kestiği tenime gitti fakat dokunmadı. "Konuş benimle. İyi misin?"

Yutkundum. Konuşmak çok zordu. "Konuşamam." sesimi ben bile zar zor duymuştum. "Eylül..." İsmim dudaklarında eğreti duruyordu. Sanki ilk kez adımı anar gibi....

"Beni buradan götür." Onun gözlerine baktıkça o porselen maskeli adamı görüyordum. Öyle korkunçtu ki... Yalnız kalmak bundan sonra benim için seçenek bile değildi. Bir başkası olmadan kati suretle yummazdım artık gözlerimi. Bilirdim kendimi. Bedenimi zorlanmadan kaldırdığında ilk kez bu yakınlığın ateşini hissettim. Başımın artık kanamadığını biliyordum. Hafiften yayılan ağrı beni gece boyu yalnız bırakmayacağını müjdeliyordu. Titreyen elim yakasını sıkı sıkıya sarmıştı. Parmaklarımın sırt kısmı tenine değiyordu. Bu denli korkarken, bu denli canım acırken bile onun temasının yakıcı etkisindeydim. Ben hep onun aşkına muhtaç bir haldeydim.