KİTAP ŞARKISI: SEZEN AKSU/ Tutuklu
Youtube Playlist: https://youtube.com/playlist?list=PLl-hhXM1-pJmMKD3FEMVjVQzpQfB2DPX5
Aşk acısını iliklerine kadar çekerdi her insan. Sevdiği birinin ölümünü de iliklerine kadar çekerdi.Yaşam savaşını tırnak diple...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
***
Bazen gün ışığının bile aydınlatamadığı karanlıklar esir alırdı ruhlarımızı. Hiçbir anahtarı olmayan zincirler vururdu bileklerimize bu karanlık. İnsanlığı veba gibi günden güne tüketiveren bir hastalık. Ne ilacı var ne kurtuluşu. Bir kere sardı mı seni, kaçışın yok!
Öyle bir karanlığın kucağına düştüm. Tepemde sapsarı güneş ama etrafım zift gibi kapkara. İnsanlar gülüşüyor ama kulaklarım sağır. Gönlümün tam ortasına bir acı çöreklendi şimdi de. Ağır ağır aldığım her nefes Azrail'intırpanına yakalanmış, çırpınıyor.
"Abla,artık uyuman lazım." Sesler birbirine giriyor asla anlaşılmıyor benim nazarımda. Aklımda tek bir şey var o da Boran'ın Günce ile aynı sonu paylaşması. "Eylül, lütfen böyle yapma. Üç gün oldu ne uyuyorsun ne yemek yiyorsun."
Sahi olmuş muydu üç gün? Korku dolu koca üç gün. Habersiz geçen her saniye boynumdakiurganı daha sıkı sarıyor. Gözlerim bir noktada ama görmüyor. "Hah, ağabey var mı bir haber?" Duru'nun sesiyle irkildim. Davanın başındaki polisler iki gün önce değişmiş, İstanbul'dan Duru'nun ağabeyini ve bir başka komiseri getirmişlerdi.
Titreyen bacaklarımla ayağa kalktım. Hürkan ağabey, Allah aşkına bana iyi bir şeyler söyle." Hürkan ağabey omzunu sıvazladı. "Maalesef hala bir şey yok Eylül. Artık evine dönmelisin. Biraz uyumak sana da iyi gelir."
"En azından hava alalım abla."Çaresiz, Toprağa dönüp onu onayladım. Melda Teyze bile pes etmiş annemlerle dün gece eve dönmüşlerdi. Babam ve Deniz ağabey az önce otele dönmüşlerdi.
Karakolun bahçesine çıktığımızda gözlerimi kapatmak zorunda kaldım. Üç gündür beyaz ışığın altında durmaktan gün ışığı gözlerimi acıttı. Hoş bu ışık yolumu ne kadar aydınlatıyor orası tartışılırdı tabi.
"Anıl?" Duru'nun şaşkın sesi benim zorla gözlerimi açmama neden oldu. Haftalardır görmediğim Anıl şu an tam karşımda duruyor ve sulu gözleriyle bana bakıyordu. Ne yazık ki kendimi tutamayıp gözyaşlarıma boğuldum. "Onları yalnız bırakalım."
