İrtihal//VII-Umarsız Aşk

156 10 73
                                    


BÖLÜM 7

UMARSIZ AŞK


Kamuran Akkor / Bir Ateşe Attın Beni

Kamuran Akkor /  Bir Ateşe Attın Beni

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


***


Kalbimin ağır sızıyla irkilerek uyandım kanlı kabustan. Elerim titriyordu, gözlerim yaşlıydı. Sanki o katil şuan buradaymış gibi hissediyordum. Onun kirli nefesini ensemde hissediyordum.

Telaşla yastığın altındaki telefonumu aldım. Hızla çevirdiğim numara dördüncü çalışta açtı telefonu. "Eylül?" Boran'ın duyduğu tek şey sessiz tutmaya zorladığım hıçkırıklarımda. "Boran, çok korkuyorum. Çok korkuyorum." Ağzıma kapattığım titrek elimle yanaklarımı silmeye çalıştım. "Sakin ol. Benim yanında olduğumu hayal et."

"Gözlerimi kapattığım anda onu görüyorum. Onu ve Günce'nin cesedini." Telefonun diğer ucundan bir kaç hışırtı sesi geldi. Ardından Boran'ın düz tutmaya çalıştığı sesini duydum. "Hazırlan seni almaya geliyorum."

Olmaz demedim. Titreyerek bir şeyler geçirdim üzerime. Üzerime montumu giyip olabildiğince sessiz çıktım evden. Bütün bedenim korkudan titriyordu. Gözlerim her karanlığa takıldığında o karanlıkta mavi gözler ışıldıyordu. Ve bu ışıltı ölümün ışıltısıydı. Sitenin kapısının önünde duran arabaya bindim hızla.

Boran birden kollarını etrafıma sardı. Bir eli sırtımı sıvazlıyor diğer eli saçlarımı okşuyordu. Ellerimi omuzlarına koydum ve uzun süredir içimde tutmaya çalıştığım o vaveylayı dışarı bıraktım. "Gözlerimin önünde baltayla öldürdü arkadaşımı."

"Sakin ol Eylül. Derin nefesler al. "Alnımı omzuna bastırdım. "Aynısını bana da yapacak, başımı gövdemden ayıracak." Benden biraz uzaklaştı ve yüzümü ellerinin arasına aldı. "Seni öldüremeyecek. İzin vermeyeceğiz Eylül. Seni koruyacağım, kendini koruyacaksın."

Pantolonumun cebinden buruşmuş zarfı çıkardım. "Satırları ruhumu çoktan baltaladı bile." Parmakları gözlerimin altını özenle sildi. "Kimse sana herhangi bir şekilde zarar veremez. Sen şimdi öldüm sanıyorsun." Gözleri bu gece yeşildi... Cennet gibi yemyeşil... Baktıkça o soğuk ölüm rengi gidiyordu hafızamdan sanki. Gözlerimde onun gözleri varken geliyordum kendime ben.

"Ama ölmedin. Ölemeyecek kadar güzelsin. Ruhun ölemeyecek, öldürülemeyecek kadar değerli." Gözlerimden akan son damla baş parmağının altında son buldu. "Yine de ölü gibi hissediyorum. Korkuyorum, çok korkuyorum Boran. Ya benim de başımı cesedime dikerlerse?"

Serçenin Gözyaşı/TAMAMLANDIWhere stories live. Discover now