Until We Meet Again [Discontinued]

Chapter 15

Cole's

Wala kaming pasok for a week so I decided to go home muna.

I need to take a rest din, ilang araw na din kaming practice ng practice. May mga performances na din kase kame. Tapos kami naman may mga labas pa. Sino ba namang hindi mapapagod?

"Andito ka lang pala."Napalingon naman ako, it's my sister.

"Kailangan mo?"Tanong ko na.

"Wala naman. I just noticed na medyo tahimik ka simula pagbalik mo, may nangyari ba? O na-meet mo na siya?"

"I already meet her. Nakakalungkot lang kase may nauna saken."

"Nako lagot ka kay Tita."

"Sira."

"Baka naman nanghinayang ka lang umamin, grabe, opposite ka talaga ni Tita Nicole. Si Tita tignan mo, kahit kay Lolo nagawa niyang ipaglaban si Tita Lorelaine eh ikaw simpleng pag-amin lang hindi mo pa nagawa." I just sighed at her.

Ang duwag ko naman kase, pero takot lang naman akong ma-reject niya eh.

Ayoko nang makaranas ng another heart break, pero eto ako, iiiyak iyak punyeta lang.

"Visit natin si Tita later. Paalam tayo kay Mommy."

"Ay gusto ko yan."

Pagdating talaga sa gala, go na go.

"Bihis ka na don. Maligo ka din ang baho mo."Inirapan niya lang ako. Pikon talaga.

Papasok na sana ako ng kwarto ng mahagip ng paningin ko ang isang picture. It's kinda old pero makikilala mo naman kung sino ang nasa picture. And syempre, it's my Tita Nicole with her girl.

Baliw na siguro ako if Im imagining this as me and Laney. Ganito sana kami, sana.

Napangiti na lang ako ng mapait.

Pero napapa-isip ako sa panaginip ko. Alam nga ba talaga niya na gusto ko siya?

Naktingin pa din ako sa picture na to. Parang gusto ko magpakwento kay Lola. Matagal pa naman maligo yung kapatid ko so pupunta muna ako kay Lola.

Dumiretso na ako sa garden ng bahay namin, nandoon siya lagi. Doon niya kase huling nakasama ang Tita Nicole bago ito mapatay ni Lolo.

Kaya ayon, lagi siyang nandon.

"Lola?" Pagtawag ko sa kanya.

"Oh apo. Ikaw pala."agad naman akong nag-mano sa kanya.

"alam ko na kung bakit ka nandito. Tungkol sa Tita mo no?"Napanngiti naman ako.

Kilalang kilala niya talaga ako.

"Haggang ngayon po kase curious pa din ako sa kanila, kung paano naging sila. Hindi niyo naman po kase naik-kwento sa akin yon."

"Alam mo, Cole. Katulad lang din naman sila ng iba. Ang kina-ibahan lang, halos isumpa ng Tita Lorelaine mo si Nicole. May pagka-pasaway kase ang tiyahin mo. Kaya nga lagi yang napapagalitan ng lolo mo." Nakangiti pa nitong sabi na tila ba inaalala yung mga panahon na nandito pa sila Tita.

"Tigilan mo ko, Somera ha!" Inis na sigaw ni Lorelaine.

"Eh paano kung ayaw ko?" Sabay lapit nito.

"L-lumayo ka nga!"

"Ayoko, payagan mo na kase ako. Hindi ka naman magsi-ising pumayag ka eh."

"Ayoko nga, tigilan mo ko. Tsaka akala ko ba na ayos lang na magkaibigan lang tayo?

"Eh hindi ko nga kaya, lagi kang hinaharot nung Vernon na yon. Manyak naman."