asexual

0.8

Başımın ve bedenimin ağrısıyla zorla açtığım gözlerimi; üzerine düşen güneş ışığıyla geri kapattım.
Dün olanları kısa süreliğine düşündüğümde tekrardan utanmıştım.
Odada kimsenin olmamasına rağmen ellerimle yüzümü kapatma gereği duymuştum.
Evet, utanmamın sebebi ise saçmaydı, bundan dolayı utandığımı bildiğim için tekrar utanıyordum ve kısır döngüye giriyordum.

Olay basitti; sadece film izliyorduk ve bende onu hazırlıksız yakalamak için resmen her dakikada kalkıp kalmadığını soruyordum.
O da bir süre sonra ciddi anlamda cevap vermeyi bırakıp "Bakmak ister misin?" diye sorunca bir daha aynı soruyu soramamıştım.
Ve bu da yetmezmiş gibi dayak yiyordum, üstüne gülüyordu.
İçimden ona küfrederken yataktan doğrulup lavaboya yöneldim.

Osamu'nun beni uyandırmak için geldiğini fark ettiğimde lavabodan çıktım. Arkasına dönük olmasından faylanıp üstüne atladığımda; saniyeler içinde kendimi yerde bulmuştum.
Ben canımın acımasından dolayı sızlanırken o piç gülüşüyle bana bakıyordu.

"Üstünü değiştir, bu gün annem bırakacakmış okula."

"Neden?"

"Bir çocuğunun başına bir daha dövülme olayı gelsin istemediğindendir belki."

Dolabımızdan aldığı gömleğin birini kendi giyerken diğerini de benim giymem için yüzüme fırlatmıştı.
Ayağa kalkabildiğimde o çoktan hazırlanmış odadan çıkıyordu.

"Ve birde çıkışta bensiz gitmek zorundasın."

"Ne işin var?"

Son kez yakalarını düzeltirken, omuz silkip cevap verdi.

"Sanane."

Samu'ya kardeşim diye söylemiyorum evlatlık olsa keşke.
Tek sorun ise ikiz olmamız...
O evlatlık çıkarsa bende evlatlık olurdum yani ondan kurtulmam imkansız. Derin bir nefes alıp Osamu'yla ilgili olan düşüncelerimden kendimi soyutladım.
Bu günkü derslerimin çoğunun boş ve gereksiz derslerle dolu olduğunu bildiğim için mutlulukla çantamı omzuma astım.
Omii-kun'la da iddaya girdiğimizi de atlamamam gerekiyordu.
Kazanırsam ne isteyeceğimi bile bilmiyorum ama mutlaka kazanmanın bir yolunu bulmam gerekecekti.

Ara bolumler iste sıkıcı ve kısa olma zorunlulukları var😔