De slaaf [deel 2]

Hoofdstuk 49

Max

Uiteraard hoort dat prachtige meisje bij Alfa Vince. Ik was er al bang voor toen ik hem haar zo zag verdedigen tijdens het gevecht. Maar ja, een vent kan altijd hopen. Die blik die ze hem nu toewerpt zegt helaas genoeg. Pff, liefde!
Zelfs met haar gezicht half blauw is ze nog steeds de mooiste vrouw die ik ooit heb gezien. Damn. 
Ze begroet de koning met een knuffel en een paar woordjes. Ze vraagt naar ma, naar Sonya, naar William. Ze wordt onderbroken door een kneepje van Alfa Vince. Ze knikt naar de koning, ik hoor de onuitgesproken woorden: straks praten we bij. Dan begroet ze de andere Alfa en Sander met een lach en een hand en ze geeft de jongste Gerard ook al een knuffel. Ja, die verkeerd in hoge kringen. 

Dan kijkt ze míj aan met dat ene prachtige groene oog. Vragend. Half struikelend over mijn tong geef ik antwoord. Ik, die nooit om een woordje verlegen zit. "Hoi, ik ben Max! Ik ben een halfwolf en waarschijnlijk daardoor heeft de enge vrouw mij nooit volledig onder haar betovering gekregen. Ik weet daardoor het meeste van wat zich hier af heeft gespeeld. Mo heeft mij voorgedragen en Alfa Vince heeft gevraagd of ik bij deze bespreking wilde zijn. Wat ik natuurlijk wil." Ja hoor, ik ben weer terug van weggeweest. Mijn eindeloze gebabbel sterft nu wel wat weg, maar ik heb in ieder geval weer duidelijke woorden. Ik wist niet dat het andere geslacht zo'n invloed op mij zou hebben. Misschien moet ik meer met ze omgaan?

Voordat ik kan verzanden in mijn eigen chaotische gedachten antwoordt ze me. Ze geeft me een hand en zegt vriendelijk: "Hallo Max, ik ben Alexis. Ik heb je al eerder gezien hier, je was toen trolley's aan het vullen, ik denk met je maat Mo? Maar goed, ik ben ook een halfwolf." 
Ik ben enigszins afgeleid door haar hand. Men, wat is die klein. Zelfs míjn hand is groter. Ik schud hem voorzichtig. Ze ziet er zo breekbaar uit. Die kwetsuren helpen niet echt om het tegendeel te bewijzen. Ze ís breekbaar. 
Dan komen haar woorden bij me binnen. Zij is ook een halfwolf. Wat betekent dat? Is ze niet de partner van de Alfa? Maar één ding weet ik wel: "Jij hebt ook weerstand kunnen bieden aan haar griezelige ogen?" Ze zegt: "Ja, inderdaad. Ik ben er niet helemaal over uit of dat een voordeel is of niet, maar ik ga niet meer nadenken over 'wat als'. We zijn nu in het hier en nou. We gaan het over de toekomst hebben." 

En die laatste zin is voor de Alfa het teken om het over te nemen. Hij zegt: "Inderdaad, we gaan het hebben over wat te doen met deze mijn, met de gevangenen en met de bevrijde slaven. Alexis, de anderen zijn er al van op de hoogte, maar helaas is Isabel ontsnapt. Het heeft geregend, zij wist een verkorte route door een geheime gang en haar reukspoor is weg. Emiel en Roderik zijn onverrichter zake weer teruggekeerd. Hier moeten we ook een plan voor bedenken. Wij gaan haar opsporen en  dan zál ze berecht worden."
Na deze laatste woorden kijkt hij zo vreselijk woest uit die donkere ogen van hem, de bliksem schiet er bijna uit. Ik sta niet graag in Isabel haar schoenen op dit moment. Dan grinnik ik even. Want ik zie de schoenen van Alexis en weet bijna 100% zeker dat die ooit aan Isabel hebben toebehoord. Af en toe word ik zo blij van mijn eigen gedachten. 

Alfa Vince kijkt mij verstoord aan, en ik rits mijn mond denkbeeldig dicht met mijn vingers. Ik zie naast hem Alexis even guitig mijn kant op kijken. Alsof ze doorheeft wat ik dacht en het kan waarderen. Ik merk opeens dat ik verliefd ben. Shit! Echt wat voor mij om op een onbereikbare vrouw te vallen. Ze zal vast niet anders gewend zijn dan om harten te breken. Toch kan ik het haar niet kwalijk nemen. Alsof ik haar ooit wat kwalijk kan nemen.

Haastig luister ik weer naar Vince. Hij heeft het onderwerp 'Isabel' afgerond en komt nu net bij het deel aan wat mij het meeste aangaat: de slaven. De voormalige slaven. Vince vraagt mij: "Wat wil jij doen met je leven? Wil je terug naar je oude roedel, of wil je hier blijven werken?" 
Ik kijk wat moeilijk. Geen van beide opties klinken erg aantrekkelijk. Alexis neemt het woord. Ze zegt: "Je mag natuurlijk ook mee naar de Blue Water-pack. Iedereen die wil is van harte welkom."
Ik kijk even bezorgd. Mag zij dat zomaar beslissen? Maar ik zie zowel de koning als de prins knikken en langzaam breekt er een lach bij mij door.