Chapter 8

26.1K 891 171
                                    


I'm now currently seating inside his unit, while I shook my head like a kid, facing the floor waiting for him to go out of his room. Para ako'ng bata dito na naghihintay na mapagalitan ng magulang dahil may ginawang kalokohan, at isang malaking kalokohan naman talaga ang pumasok sa unit ng ibang tao ng walang katok-katok.

Because of what I did a while ago, He curse and quickly pull me inside his unit and tell me to wait for him while he gets dressed inside his room first. His facial expression was so serious that makes me feel too many regrets about my impulsive decisions in life.

"Ang bobo mo kasi eh!" Bulong ko sa aki'ng sarili at pasimpleng kinurot ang aking hita.

Kung ano-anong katangan kasi ang ginagawa ko. At isa pa, bakit ba lagi ko'ng natitiyempuhan ang hubad niyang katawan. Pero in fairness ang ganda ng katawan niya pati yung abs niya, ang akala ko, sa 2d characters lang may gano'ng kaperfect na katawan. Meron pa lang live action non'? henta----- "No no no! ano'ng bang kagaguhan to' Aberry" I whisper and start hitting my head after.

Napaupo ako ng tuwid ng bumukas ang pinto ng kanya'ng silid. He went outside of his room wearing simple black Adidas pants with a clean white shirt on top. He was staring at me as he walks in front of me.

Na'ng tumayo siya aking harapan, agad ko siya'ng nginitian at itinaas ang dala ko'ng paper bag. "Para sayo Finance Manager, ano kasi nahihiya ako sa ginawa ko sayo kahapon kaya ginawan kita nito" I said.

"Ano to' peace offering?" he said in a serious way but with a calm expression.

"Ah hehe" iyon na lang ang nasabi ko at pilit iniiwasan ang nakakakabang tingin na ibinabato niya sa'kin.

"Do you think that this food would comfort my kicked face?" he said while touching the side of his lips.

Ngayon ko lang napansin na may maliit pala na bandaid 'yon, "Wahhhh sorry na kasi Finance Manager, hindi ko naman kasi alam na dito ka pala nakatira t'yaka nasabi ko na sayo ang dahilan ko kahapon. Patawarin mo na ako, wag mo naman ako'ng isumbong sa opisina baka matanggal ako, kakaumpisa ko pa lang 'don. Ngayon lang ako nakahawak ng marketing job, wag mo naman sana sirain pangarap ko please" I said while rubbing my hands palm to palm in front of him.

He stared at me for a moment and then say, "Ang drama mo sige salamat dito pwedi k kana'ng umalis" he said all of a sudden, with a casual tone which makes my eyes widen.

"Ano'ng sabi mo?" I ask.

"Ang sabi ko, umalis kana at gabi na, I understand your reason. I don't have any plan on getting you kicked out of Delavine's. I was just trying to scare you and I think it works, by the way, thank you for this" he casually said and lead the way out of his unit.

"It's already late, it's not good to stay on a man's pad at this moment for a girl like you" he said. Napayakap ako agad sa aki'ng katawan at sinabi, "Bakit!? May masama ka ba'ng balak?!" I hurriedly said, that make him smirk.

"You should go," he said while slightly chuckling. Why is he so attractive, while smiling like that? Ang gwapo.

"Ah sige" sambit ko at dahan-dahang tumayo, kinuha ang aking bag at muli siya'ng tiningnan at sumunod sa kanya.

"Sorry talaga sa nangyari Finance manager ah, hindi na ako mangugulo pagkatapos nit------" natigilan ako ng napadaan ako sa harap ng pinto ng kanya'ng kwarto na nakabukas ng konti. I saw something that really catch my eyes.

Walang sabi-sabing pumasok ako sa kanya'ng kwarto at nilapitan ito. "Hey!" I heard him said outside, sinubukan niya akong pigilan pero huli na siya nandito na ako sa loob.

"Meron ka nito!!?!?" I said out loudly, as he enters his room too. My eyes were sparkling because of what I'm seeing right now.

Lumuhod at tiningnan ko ito ng mabuti, habang nakaldisplay ito sa study table dito sa loob ng kanyang silid.


"Saan mo binili 'to?!" excited na tanong ko sa kanya, tiningnan niya ako na parang hindi makapaniwala. Bago huminga ng malalim at nagsalita, "Alam mo ba ang pinasok mo?" seryoso niyang tanong habang inilalagay ang dalawang kamay sa loob ng kanyang bulsa.

I stop and look around, after that, I nodded at him, "Oo, kwarto mo 'to diba?" sagot ko.

"Do you know the risk of your actions lady?" seryoso niya'ng tanong. Kunot noo ko siyang tiningnan, anong ibig niyang sabihin?

"Huh?" ani ko.

"Hindi tamang pumapasok sa kwarto ng isang lalake lalo na't hindi mo pa naman ito kilala" paglilinaw niya sa kanyang unang sinabi.

"Kilala naman kita eh, ikaw si Finance Manager" I confidently said and look back at this precious thing in front of me.

"What's my name?" he asks that making me face him and think. Oo nga ano nga name niya?

"Berto?" I said.

He frowned his brows and crossed his arms in front of his chest, still staring at me.

"Pepe?" I tried guessing again.

"Jun jun? Lito?...Popoy? Ako ito si basha, hahahaha joke hindi ko alam eh, ano bang pangalan mo?" I stand up and ask.

He sighs and speak, "Delikado ang mga ginagawa mo, hindi mo ba alam? Una papasok sa ka unit ng isang lalake at ngayon pumasok ka pa sa kwarto ng isang lalake. Do you know how many possible bad things may happen to you? with this carelessness of yours?" he said.

"Ano mararape? Bakit may balak ka bang gawin sa'kin 'yon?" I ask. "Of course not, I won't do that" agad niyang tugon.

"Oh, hindi naman pala. Edi safe ako, so ano ngang pangalan mo finance manager" I don't know why I suddenly feel comfortable with him.

Parang nawala ang hiya ko sa kanya simula ng ngumiti at tumawa siya kanina, I feel safe. Tila alam ng katawan at isipan ko na wala siya'ng gagawing masama sa akin.

"Tsk" he hazes and says, "Oliver" he sounded like he was defeated or something. Kaya natawa ako ng kont bago ngumiti. "Oliver?" I repeated so I would know his whole name.

"Oliverious Beltran" he said.

"Aberry Jade Callareese, you can call me Jade, Berry or baby," I said in a teasing tone that make him sigh but also flash a small smile.

"So, saan mo nga ito nabili?" I said back again to this precious thing here.

"Why do you ask?" he said and a seat on the edge of his bed beside this table, looking at me.

"Limited Edition lang kasi ito, alam mo ba na may collection ang papa ko ng mga iba-ibang uri ng camera at tanging ito'ng camera lang na ito ang wala siya" sambit ko habang naaalala ang pagkahilig ni papa sa camera simula bata pa ako.

Sobrang nalungkot siya noong hindi siya nakabili ng ganitong klase ng Camera, dahil no'ng time na nilabas ito sa publiko nagkasakit ako ng dengue, kaya inipon niya para doon ay napunta sa'kin at pinambayad sa hospital bills ko.

Simula noon sinubukan ko'ng maghanap at nag-ipon para sa camera'ng ito. Pero wala na ako'ng mahanap, kahit na second hand lang.

"Nikon S3," he said while staring at the camera.

"Oo, Nikon limited edition S3 black," I said and smile at him, maya-maya lang ay humarap ako sa kanya at biglang hinawakan ang kanya'ng mga kamay.

He was shocked as I held his hands and he confusedly stared at me, I made a puppy eye in front of him and put on an admirable smile.

"Anong ginagawa mo?" tanong niya habang sinusubukan kunin ang kanya'ng kamay mula sa aking pagkakahawak..

But I didn't let him go, malapit na ang birthday ni Papa, magadang regalo ito pag ito'y nakuha ko.

"Bilhin ko na lang ito oh, kahit magkano please," I said, but I turn stiff when his expression become dark and he suddenly stand up, glared at me.

"Please get out," he said.

Bakit? Anong nasabi ko'ng mali?


Faded Accounts (Law of Attraction Series # 1) (PUBLISH UNDER IMMAC PUBLISHING)Where stories live. Discover now