Graduati || Sekai

3. Bölüm

Üniversitede ki ilk haftam kolay ve sakin geçmişti. Pazartesi iki dersim, salı günü asistanı olduğum Doktor Sehun'un dersi ve cuma günü de iki dersim vardı. Hepsi bir buçuk saatti ve yorulmuyordum. Şimdiden bir sonraki haftanın konularına göz gezdiriyordum. Özellikle Doktor Sehun'un dersini tam puanla tamamlamak için çalışıyordum ki gözünde ki yerimi koruyabileyim.

Cuma günü son dersime girerken ayaküstü görmüştüm Doktoru. Birbirimizi gördüğümüz süre boyunca gözlerime, dikkatlice bakan adama gülümseyip başımla selam vererek karşılık versem de bugünden beri aklımdan çıkmıyordu. İçimde onunla yakınlık kurmak isteyen bir tarafım vardı. Çünkü fazlasıyla havalı duruyordu. Ama kendime güvenim tam olsa da bakışlarıyla bile öylesine üstün hissettiriyordu ki kendimi onun en alt mevkiinde gibi hissediyordum.

Büyük koridorda birbirimizi gördüğümüz o kısacık an da gözlerini bana diktiğinde dikkatli bakışlarını esirgememişti. Ya da ben öyle anlamak istemiştim.

Kalemimi, kitabımın arasına bırakıp yağmurun durmadığı ülkede, geçici olarak yaşadığım tek kişilik yurt odasının camını açtım. Çıkabileceğim bir balkon bile yoktu ve bu beni sinirlendiriyordu. Ailesinden şu güne kadar hiç kopmayan biri olarak alışma sürecine uyum sağlayamam korkusuyla ev almamıştık.

Camın mermerine kalçamın yarısını koyup otururken telefonum elimdeydi. İncecik yağan yağmurla birlikte içime dolan toprak kokusuyla mest olmuştum.

Kaydettiğim Dr. Seks! Mmmh, ismine bakarken gerçekten bir kaç gündür tanıdığım adamın aklımdan çıkmaması hem içimi sıkıntıyla dolduruyor hem de heyecanlanıp gülümsememe neden oluyordu. Ve garip bir şekilde şu an bile onu görmek istediğimi hissediyordum.

Hatta öyle ki birkaç dakikadır, odasında biraz daha görev verse de onu daha fazla görebilsem diye düşünüyordum.

Sonra aklıma bir fikir geldi. Birden yüzümde beliren gülümsemeyle telefonumun açık ekranına bakarken cesaretimi topluyordum. Ve beklemeden, deli cesaretiyle ismi yana kaydırdım.

Dr. Seks! Mmmh
Aranıyor

Kalbim birdenbire hız kazanırken kapatmaya karar vermiştim ki ikinci çalışta aramam cevaplandı.

"Alo?"
Duyduğum erkeksi ses kalbimi tekletirken kısa bir süre sessiz kaldım ve neden aradığıma dair kendime bir saniyede bir düzine küfür ettim.

"İyi akşamlar Bay Oh."
Diye söze girdikten hemen sonra alt dudağımı dişledim.

"Kim Jongin?"
Diyerek cevap verdiğinde sesi ılınmış gibiydi. Ya da az önce ki gibi ben yanlış anlıyordum. Ama tekrar ve tekrar, o erkeksi tok sesiyle ismimi dudaklarından defalarca kez duymayı öylesine arzuluyordum ki düşünceme karşı çok büyük bir olay olmuşçasına gözlerimi açtım. Ve aptallaşmamam gerektiğini kendime hatırlatarak doktora döndüm.

"Evet, benim doktor."

"İyi akşamlar Jongin, bir sorun mu var?"
Sona doğru endişeyle çıkan sesi için umarım algıda seçicilik yapmamışımdır diye düşünüyordum. Umarım endişelenmiştir ki ona karşı rahatlayayım.

"Hayır, sorun yok Bay Oh. Ancak bilmediğim ve ihtiyacım olan bir konuda size danışmak istedim. Müsait misiniz?"

"Elbette, dinliyorum."

O an, soracağım sorunun çok saçma olduğunu düşünsemde, emlakçıların ne işe yaradığına dair düşünceler aklımı işgal etse de çoktan bahanelerimi sıralamaya hazırdım.

"Geçici olarak küçük bir yurtta kalıyorum. Ancak bir ev istiyorum. Yalnız, ilk defa başka bir ülkede bulunduğum için ne yapacağımı bilemiyorum, çekiniyorum. Kimseyle henüz yakınlık kurmadım ve sınıftakilerin bir çoğu da benim gibi yabancı. Bende uzun süredir burada olduğunu tahmin ettiğim sizi arayıp sormak istedim. Bir sorunum olduğunda sizi aramamı söylemiştiniz çünkü." Sesimin narin çıkmasına özen gösterirken son cümlemde sanki görebiliyormuş gibi gülümsemiştim.