Chapter 1: The transferee

140 4 0
                                    

Lily

TODAY is the worst day ever. Wanna know why? First of all I'm late for my first class, second I forgot my book in History and third I got scolded of my professor because I'm late. Ending nasa cafeteria ako for pete sake. Sa buong 3 taon kong napasok dito ngayon palang ako nalate ng ganito. And the worst thing is nakalimutan ko nanga ang libro ko namura pa ako, o diba full package!

Papunta na ako sa room namin ng biglang may lalaking naka hoody na dali daling natakbo  papunta sa direksyon ko. Seriously, anong trip to?

"MOVE!"

Pagkasabing pagkasabi nya ng move umalis nga agad ako.

And the  the next thing happend is bigla nalang akong napapitlag ng bigla nya akong hinawakan sa braso.

"I'm sorry Miss, I still have a class to attend to."

Like I care. Hindi ko na sya tiningnan at nag patuloy na uli akong mag lakad papunta sa room ko. Luckily, hindi pa ako late. Saktong uupo na ako ng biglang dumating ang prof. namin, hindi nyo ba ako pauupuin?!

"Okay class, you may take your seat."

"Yes Ma'am." We all said in unison

"By the way, we have a new student here. Please come in Mr. Tuazon."

On cue, pumasok na agad ang transferee na sinasabi ni Ma'am. Wait, sya yung naka salubong ko sa hallway kanina ah.

"Good morning everyone, I'm Claide Tuazon nice meeting you all."

"Anything else Mr. Tuazon?"

"Nothing Ma'am."

"Oh, okay, you may now take your seat."

A man with few words is the best word to describe him and also- wait bakit sa tabi ko sya umupo?

"Good morning Miss snobber."

Did he call me Miss snobber?

What did you said?!

"Miss snobber. Because you only snob me in the hallway, you didn't even accept my apology."

Apology accepted, happy?

And then I heard no response from him. Oh I thought wrong.

"Your apology isn't sincere."

Come on. I don't like that word. Apology is like a poison to me.

"You don't need to force your self to say that word. Its fine with me."

I was stunned by his last words. Am I too obvious? Whatever.

NATAPOS ang araw ko ng hindi ko na ulit nakita si Claide, looks like faith is on my side this time.

Naglalakad na ako papunta sa terminal ng tricycle ng bigla akong napahinto. Aish nakalimutan kong bilihin ang gamot ni Lola.

Aish naman.

So walang pasubaling bumalik ako sa dinaanan ko at pumunta sa pharmacy.

Magkano po?

"Ah libre na yan Ineng."

Po? May libre pa ba po sa panahon ngayon?

"Meron pa Ineng."

Ano po yun?

"Yung pagmamahal neng."

Ate bulero ka.

"Hahaha. Pero ineng, may nag bayad nyan para sayo. Sabi nya wag ko na daw sabihin ang pangalan nya kasi kilala mo na daw sya."

The Psychometric's Girl ( Mind Series #1 )Where stories live. Discover now