The Psychometric's Girl ( Mind Series #1 )

Chapter 3: Lunch?

LILY

When I said that I'm in trouble, I really am. Jusko naman, masabi sabi kong naman kasing 'may gagawin ako mamaya', Lily naman eh.

"I thought 'may gagawin ka?'"

"Ah, ano kasi kasi, natapos ko na pala."

"Oh, really? Okay then, samahan moko"

"H-ha?"

"Samahan mokong mag lunch."

"A-ah, k-kasi-"

"No no no, no buts no ifs, you will eat lunch with me." And then he was about to hold my hand pero pinigilan nya ang sarili nya.

I saw him gulped and mouthed something 'am I ready?' He said.

"Ready? Para saan?" I asked out of curiosity.

"To eat, If I'm ready to eat." He said calmly.

"Ah okay."

And then nag lakad kami palabas ng school. Wait, sa labas kami kakain? Akala ko sa cafeteria lang.

"Wait lang Claide."

"Why?"

"Akala ko kasi sa cafeteeia tayo-"

He chuckled, anong nakakatawa sa sinabi ko?
"Bakit pa ako nag yaya kung ganon? I'll treat you better, sa restaurant tayo kakain."

I was stunned, restaurant? Oh no, I tuturn off ko na lang. Nakakahiya.

"Ah, Claide."

"Yes?"

"Hindi na lang pala, dito nalang ako sa school kakain." Akmang babalik ako ng bigla nya akong hawakan sa kamay at hinilang pabalik sa kanya.

Nagulat ako syempre, pero mas nagulat ako ng makita kong nakapikit sya na parang natutulog.

"Ah Claide, pwede m-mo ba akong bitawan?"

But still he didn't answer. Insted mas hinigpitan nya ang hawak sa kamay ko.

"Ah Claide, sasama nako, bitawan mo lang ang kamay ko."

"Wait, a little more second, please?"

Hindi ko alam kung bakit pero hinayaan ko lang sya.

I think he hold my hands for almost 3 minutes. And then binitawan na nya ito.

"Sorry." He said.

"Okay lang. "

He blinked two times at pagkatapos sinuri nya ang mukha ko.

"You don't look broken."

"Ha? Anong sinasabi mo dyan?"

"Nothing." And then tumalikod sya at sumakay sa sasakyan nya. Bago pa sya makasakay ay pinag buksan nya muna ako ng pinto ng kotse.

"Thank you."

Tapos ay sumakay na sya at pina andar ang kotse nya. Habang nasa byahe kami nakikita ko sa gilid ng mata ko na tinitingnan nya ko. And then kapag nahuhuli ko sya bigla nalang syang iiwas. Pero yung mga mata nya, bakit puno ng awang nakatitig sakin? Kawawa bako? Malay ko.

Nakarating na kami sa restaurant na sinasabi nya ng bigla syang may tinanong sa akin.

"Are you happy?"

"What kind of question is that? Of course I am. I have no reasons para hindi sumaya. I mean existence ko palang masaya nako."

He only just looked at me. Bakit parang hindi to naniniwala.