თითოეული ჩვენგანი, თავის არსებაში ითავსებს ცასა და ჯოჯოხეთს. დრო გადის ცვლილებები ხდება, ზოგი კარგი, ზოგი ცუდი, ზოგიც საშინელი! სწორედ ცვლილებები გვიბიძგებს ჩვენ ნაბიჯი გადავდგათ ან ცისკენ, ან ჯოჯოხეთისკენ! ვიყოთ ან ანგელოზი, ან დემონი, ვეზიაროთ სამოთხეს, ან ჩავიკარგოთ სიბნელეში! ვიზრდებით და ვაანალიზებთ რომ ცხოვრება სულაც არ არის ღრუბლებში მოფარფატე, ცისარტყელას ფერებში გაწყობილი სამყარო! ამ რეალობასთან შეჯახება კი ძალიან მტკივნეულია! ამიტომ ადამიანების უმეტესობა გზიდან უხვევს, სხვადასხვა ფაქტორების გამო. ძნელია როცა შენს დამორჩილებას მოითხოვენ, ძნელია როცა შეწინააღმდეგება არ შეგიძლია! ძნელია როცა "ის" შენზე ძლიერია! სწორედ ამიტომ მან შენზე დომინირება შეძლო! კლანჭებში მოგიქცია და გაიძულებს გააკეთო ის რაც მისთვის იქნება ხელსაყრელი. მაგალითად ეს ქორწინება! მაგრამ ყველაფერი წარმავალია, ქორწინება შედგა, ძალაუფლება იზრდება, და ბოლოს ის შენს ხელში აღმოჩნდება! მერე დაიწყება ბედნიერი მომავალი, რომელშიც არ იქნება ჯიმინი როგორც მეუღლე, და არ იქნება შენი ომეგა როგორც მტერი! მანამდე უნდა გაუძლო! სულს კბილებით ჩაებღაუჭო, ტკივილი აიტანო! მხოლოდ იმიტომ რომ შენ ცხოვრებაში მყოფი ორი უძვირფასესი არსება დაიცვა! საკუთარ თავს უნდა გაექცე, დაივიწყო მოწყალება, სინანული, და იქცე ნამდვილ დემონად. მხოლოდ დროებით რომ "ის " დაარწმუნო, არ შეცდა როცა არჩევანი შენზე შეაჩერა!
დამალობანას დიდები ასე თამაშობენ, ტკივილით შეშლილ თავიანთ სულებს, თავიანთ სხეულებს უმალავენ! მაგრამ აიტან იმ მომავლისთვის სადაც შენ საკუთარ შვილებს უდარდელი იქცევა მკლავებში, ყოველგვარი შიშის გარეშე, გვერდს კი საკუთარი ომეგა გიმშვენებს, სწორედ ამ მომავლისთვის აიტან ყველაფერს, ტკივილს დესერტად აქცევ, ყოველდღე მიღებ, რათა გაიხსენო ეს ტკივილი აუცილებელია, ბედნიერი მომავლისთვის!
