Magic Shop

MS. 4

JOY🦋

I slowing my breathe, trying to calm down my state. I felt like my hands and even my legs are trembled. I looked at him. I could see the terror in Grant's eyes as he stared after me. His jaw tighten and his breathe is faster.

Suddenly, he sighed and put his hand on his hips. His eyes shifted into worried expression then, with no warning at all. He embraced me.

I could heard how faster his breathe is. Mahigpit ang yakap niya na tila ayaw niya na akong bitiwan.

Few seconds moment, he jerked back, putting space between us so he could see my eyes. There was no judgement there, only shock because of his abrupt movement.

"Are you okay?" he asked.

"I'm fine," mabilis kong sagot. Tila natauhan siya sa naging reaksyon niya. Umiwas siya ng tingin at bahagyang lumayo sa akin.

Kapagkuwan inis siyang napabuntong hininga pagtapos ay nakakunot ang noo sinuri ang boung mukha ko.

"You're not okay, don't fooled me." Inis itong suminghap. Nanatili lang akong nakatingin sa kanya.

"I said, I'm fine."

"Ah! I can't believe this. Muntikan ka nang magahasa ng lalaking iyon. Dumapi ang maduming labi niya sa leeg mo, he sexually harassed you for godsake! At sasabihin mong you're fine? Oh god!"

He let out a harsh breath.

"Bato ba ang puso mo?"

Iwan ko kung bakit siya apektado sa nangyari sa akin.

He was definitely right, bato na nga ang puso ko.

"Bakit hindi ka nagsasalita?" Halata na sa tono ng boses niya ang inis at pagkawala ng pasensya. I just looked at him with no emotion, at all.

"Because I don't. I already said I'm fine kaya huwag ka na jan magtatalak at kung ano ano ang sinasabi. You're not my friend. I didn't even know you. Malay ko at baka mas masahol pa ang ugali mo kumpara sa kanya," I blurted.

Naningkit ang mga mata niya.

"May nakapagsabi sa akin na iyon mga taong umaaktong matapang sa panlabas ay duwag at kinamumuhian ang sarili. Sila yong mga taong hipokrita, makasarili at baliw," he said and curl his lip.

"You said you're fine pero nanginginig na yang mga kamay mo," sambit niya at tumingin sa kamay ko. Mabilis ko iyon itinago.

I scowled.

Tumaas ang tingin niya sa dibdib ko at napansin ko ang biglang panlalaki ng mga mata at pamumula ng pesngi.

Tumalikod siya at hinubad ang suot na wool coat. Inabot niya iyon sa akin habang nakatalikod.

Nais kong itirik ang mga mata ko at hindi tanggapin ang ibinigay niya. Masyado iyon mabigat at mainit sa katawan. I thought ipapahiram niya lang iyon sa akin dahil malamig.

"Wear this," he said.

Noon ko lang napansin na punit ang gitnang parte ng damit ko. I blushed at tinanggap ang inaalok niya. Sinuot ko iyon sa katawan ko kapagkuwan ay nagsalita.

"Salamat."

He turned at me at mabilis na sumilay sa labi niya ang isang ngiti.

"Great! You're welcome," masigla nitong usal. Tipid lang akong ngumiti bago naglakad palabas.

Paglabas ko ay saktong may tatlong lalaki ang kararating. Sabay sabay silang nahinto at nagulat nang makita ako.

Sila yung mga kaibigan ni Borge.