Zawgyi
"သက္သာသြားၿပီးလား ဂ်ဴဝန္း"
"ဟုတ္ကဲ့ ဆန္းေဘး ေတာ္ေတာ္သက္သာသြားပါၿပီ"
"ကိုယ့္ဆီကေနအျပန္ျဖစ္သြားတာဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပူ
သြားတာ.....ေတာ္ပါေသးတယ္ သက္သာေနၿပီဆိုလို႔"
ပန္းစည္းရယ္ အသီးျခင္းရယ္ကိုလက္ေဆာင္အျဖစ္ယူလာၿပီး
လူနာသတင္းလာေမးတဲ့သူကိုဂ်ဴဝန္းသာမက ဂ်ဴဝန္းအေမက
ပါလိႈက္လိႈက္လွဲလွဲႀကိဳဆိုၿပီးစကားေျပာၾကသည္။
မႀကိဳဆိုသူတစ္ဦးကေတာ့အခန္းေထာင့္ကေနလက္ပိုက္ရင္း
ဆူပုတ္ကာ မ်က္ေထာင့္နီႀကီးနဲ႔စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ေဆာ့ဂ်င္ပါ
ေလ။ဒါေပမဲ့ သားအမိႏွစ္ေယာက္လံုးကထယ္ေယာင္းနဲ႔ ေရ
ပက္မဝင္စကားေျပာေနၾကတာမို႔ သူ႔ကိုသတိမထားမိၾကေပ။
"ဒါဆိုေအးေဆးစကားေျပာၾကဦးေနာ္ မာမားသမီးစားဖို႔တစ္
ခုခုသြားဝယ္လိုက္ဦးမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ အန္တီ ဂ႐ုစိုက္ၿပီးသြားပါ"
ထယ္ေယာင္းကဂ်ဴဝန္းရဲ႕အေမျဖစ္သူကိုအ႐ိုအေသးေပးရင္း
ႏႈတ္ဆက္သည္။မစၥစ္ယူ စိတ္ထဲမွာလည္းဒီေကာင္ေလးဟာ
ေတာ္လည္းေတာ္ ယဥ္ေက်းၿပီးေဖာ္ေရြတတ္တဲ့လူငယ္တစ္
ေယာက္ဟုေတြးမိကာ သေဘာေခြ႔ေနသည္။
မားထြက္သြားတာကိုၾကည့္ရင္းအခန္းတံခါးနားမွာရပ္ၾကည့္
ေနတဲ့ေဆာ့ဂ်င္ကိုသူမေတြ႔သည္။ဘာရပ္လုပ္ေနမွန္းမသိ
တကယ္ကိုသတိမထားမိခဲ့ဘူး။
"ေဆာ့ဂ်င္ ခဏေလာက္အျပင္ထြက္ေပးလို႔ရမလား ငါတို႔
စကားေျပာမလို႔"
"မရဘူး...."
ဂ်ဴဝန္းရဲ႕စကားကိုတံုးတိျဖတ္ကာ ေဆာ့ဂ်င္ျငင္းသည္။
"နင္ဧည့္သည့္႐ွိေနတာကိုအားမနာတတ္ဘူးလား??"
"မနာတတ္ဘူး...မားကသူအျပင္သြားရင္နင့္ကိုေသခ်ာၾကည့္
ဖို႔မွာထားတယ္ ေနလည္းေသခ်ာျပန္မေကာင္းေသးပဲနဲ႔"
"ဒါေတာ့စိတ္မပူနဲ႔ငါ့ညီ ကိုယ္ဂ်ဴဝန္းကိုအစားၾကည့္ေပးပါမယ္
မင္းသြားလို႔ရတယ္"
ဒီတစ္ခါေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားေျပာသမ်ွကိုဘာမွဝင္မေျပာပဲ
ၾကည့္ေနတဲ့ထယ္ေယာင္းကဝင္ေျပာလို႔လာေတာ့သည္။သူမပါလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ။ေဆာ့ဂ်င္ဆိုတဲ့တစ္ေယာက္က
တစ္ဖက္သတ္ႀကီးျငင္းေနသလိုပဲမို႔။
![Buddy [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/248851973-64-k914909.jpg)