Buddy [Completed]

Final

Zawgyi

ေမွာင္ရီပ်ိဳးေနတဲ့အိမ္ျပန္လမ္းဟာ အေတြးေပါင္းစံုတို႔နဲ႔ျပည့္
ႏွက္ေနခဲ့သည္။အခ်ိန္နက္လာသည္အမ်ွ အေအးဓာတ္တို႔က
လည္းတိုးလာတာေၾကာင့္ ကိုယ္ကိုခပ္က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေနရင္းေျခလွမ္းတို႔ကို အ႐ွိန္တင္လိုက္ေတာ့သည္။

႐ွပ္ ႐ွပ္ ႐ွပ္

တ႐ွပ္႐ွပ္ၾကားေနရတဲ့ေျခသံလိုလိုအသံေတြကပိုၿပီးနီးကပ္
လာေပမယ့္ သစ္ရြက္ေတြဆီကျမည္တဲ့အသံပါလို႔ပဲအာရံုေျပာင္းရင္းခပ္သြက္သြက္ေလ်ွာက္ေနမိသည္။

ပိုၿပီးနီးကပ္လာတဲ့အသံေတြေၾကာင့္ လူကေသခ်င္စိတ္ပါေပါက္သည္။ဒီအခ်ိန္မွာသာတစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ ဘယ္သူမွသိလိုက္မွာမဟုတ္ဘူး။အိမ္နဲ႔အရမ္းႀကီးမေဝးတဲ့အေနအထားမွာ
ေရာက္ေနေပမယ့္ ေျပးသြားရေလာက္တဲ့အထိနီးေနတာေတာ့
မဟုတ္ေသး။

ဘုရားသခင္...က်မကိုေပ်ာက္ကြယ္သြားေအာင္လုပ္ေပးပါ

သို႔ေသာ္ တစ္ခုခုဆိုျပန္ခုခံဖို႔အတြက္လက္ကိုင္အိတ္ကိုခပ္
တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္။ခံစားခ်က္အရ ရန္သူဟာသူမရဲ႕အေနာက္ကိုေရာက္လာေနၿပီျဖစ္သည္။

"Omma!!"

အေနာက္ကိုဆြဲလွည့္ခံလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ခုခံမယ္ဆိုတဲ့အေတြးဟာလည္းလံုးဝေပ်ာက္သြားၿပီး မ်က္လံုးကိုအတင္းမွိတ္ရင္းသာရင္ဆိုင္မိေတာ့သည္။

"ဒီမွာ ကယ္ၾက---အြန္းးးး"

ႏႈတ္ခမ္းေပၚကိုေရာက္လာတဲ့ခပ္ေႏြးေႏြးတစ္စံုတစ္ရာေၾကာင့္
သူမအလန္႔တၾကားမ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္မိသည္။ျမန္လြန္းလို႔ နားထင္ထိတက္ေဆာင့္ေနတဲ့ႏွလံုးခုန္သံေတြနဲ႔ ရထားျဖတ္ေမာင္းသလိုခံစားရတဲ့ဗိုက္ထဲကခံစားခ်က္ေၾကာင့္ ဘာေတြျဖစ္ေန
တယ္ဆိုတာ အေ႐ွ႕မွာ႐ွိေနတာကိုလည္းခပ္ဝါးဝါးသာျမင္ေန
ရသည္။

"ဒီအခ်ိန္ႀကီးတစ္ေယာက္တည္းဘာလို႔ျပန္တာလဲ မေကာင္း
တဲ့လူေတြနဲ႔ေတြ႔မွာမေၾကာက္ဘူးလား ဟမ္!!"

ခပ္က်ယ္က်ယ္ေအာ္ေငါက္သံနဲ႔အတူ ပါးစပ္ကိုအုပ္ထားတဲ့
လက္ဖဝါးကိုဖယ္လိုက္မွ အေ႐ွ႕ကလူဟာေဆာ့ဂ်င္ဆိုတာသူ
မသိေတာ့သည္။တကယ္ေသေတာ့မယ္ထင္လိုက္တာ။