Scientific Love Of Mine

Chapter 7

MACE

Pagdating namin sa baba ay binitawan na ng babae ang tenga ni Jerick. Ate niya ata ito. Ang ganda niya para lang siyang teenager like us. But she seem working already. Lumapit siya sa akin at hinila ako papunta sa kusina.

"Yaya Lyn!" Masiglang tawag niya sa may edad na na katulong nila. Binati naman ako nito ng may ngiti sa labi. Sinenyasan niya ako na umupo.

"Mace, if you don't mind, maaari ko bang itanong bakit ka nag-panic kanina?" Tanong sa akin ng Ate ni Jerick.

"A-ah do I have to answer this?" Nag-aalangang tanong ko. Kasi hindi ko kayang ibahagi sa iba ang dahilan kung bakit ako takot sa ulan. Only my friends know why at hindi ko rin sila kilala.

"Oh I see. You're a private person pala," tumatangong saad niya. Ngumiti lang ako ng pilit bilang tugon. Napatingin naman ako sa kabuuan ng bahay nila. Malaki naman ito at malawak. Just like mine but different. Sakin kasi empty and dark. Ang kanila kasi maliwanag at mukhang masaya.

"Mace! Ano ang nangyari sa iyo? I was worried," lumapit sa akin si Jerick at hinawakan ang magkabilang braso ko. Tinanggal ko naman ito kaagad dahil sa pagkabigla. "Bitiwan mo nga ako! Manyak ka talaga. Kanina ka pa ah!"singhal ko sa kaniya. Ang touching talaga ng lalaking ito.

Napadako naman ang tingin ko sa magandang babae na tumatawa habang nakatingin sa aming dalawa. Kailangan ko na umuwi. Kailangan ko pa mag-aral para sa quiz bukas. Kailangan ko rin paghandaan ang unang araw ko sa cafe. Kahit orientation day pa lang ay nararapat lamang na paghandaan ito para iwas sa pagkakamali. Impression last sabi pa nila.

"Ahm...maari na ba akong umuwi?" Tanong ko habang nakatingin sa kanilang dalawa.

"Thank you for helping me earlier miss. But I need to go home already. I got plenty of things to do and my Tito is waiting for me in the house," I explained. It's not that I'm being rude after what they did to me.

I'm just being honest. I hope they won't feel bad—hey... hey...hold on... why am I even concerned about their opinion?

"It's okay. I understand that you are in a hurry kanina pa sa cafe,"ngumiti ang babae na siyang mas nagpaganda sa kaniya. "And call me Ate Mirs. Don't call me Miss. I would feel old with that AHAHAH!" Dagdag pa niya.

Ngumiti naman ako sa kaniya dahil hindi siya nagalit. "Thank you ulit A-ate M-Mirs," nauutal na saad ko. Why am I stuttering and feel awkward here? Aish! I really need to go already. Before I lose my sanity!

Tumayo ako at pumunta sa sofa kung saan nakalagay ang aking bag. Pero I feel guilty out of a sudden with my rude act. Kaya bumalik ako sa pwesto ko kanina kung saan nandoon pa rin silang dalawa.

"Ahm...Mahilig po ba kayo sa coffee?" Nag-aalangang tanong ko sa kanila.

Self what are you doing? You are supposed to go now.

Lumapit ako sa sa espresso machine nila at binuksan ang switch. Napansin ko namang kumpleto ang kagamitan nila na kakailanganin ko. They have the cups, spoon, ground coffee beans and fresh milk that I'll be needing.

"Gagawan ko kayo ng coffee as a sign of my gratitude. I won't leave your place with a rude impression about me," Though I don't care of what you think of me like really!

"Wow that's nice! Can I have americano? Hihi I love it kasi," Kitang-kita ang galak sa mga mata niya. I turned my back to them and started making her americano.

I started making a single shot of espresso. I added enough ground beans to the grouphead to start the magic. And put it in the porta filter of the machine so that I could make a  single shot of espresso already. On the other side of the machine I prepared the hot water in the cup enough for me to add the shot of espresso. After making it, I placed it on her table with a sugar incase she want it complemented.