Keyifli okumalar❤
"Bugün yüzde yüz sıçtık. Allah vefat edenlere uzun ömürler versin."
Barkın sıkıntıyla oflayarak volta atarken aralarında tek sakin insan bendim. Bugün 11. sınıflar için veli toplantısı vardı ve ben haricinde hepsinin notları kötüydü. Gerçi notlarım kötü olsa bile bunu şuan sorun edemezdim çünkü kafam çok doluydu. Uzun yıllardır kafamı düşüncelere o kadar kaptırmıştım ki düşünmediğim tek an uyuduğum zamanlardı. Aslında küçüklüğümden beri bu böyleydi. Plan yapmadan tuvalete bile gitmezdim. Ders çalıştığım saatler, dinlendiğim saatler, uyuduğum saatler bile planlıydı. Babama iyi bir evlat olabilmek için çok uğraşmıştım ve hâlâ daha çalışıyordum. Tek başına çocuk büyütmek kolay değildi ve o benim bu dünyadaki her şeyimdi. Bende onu başarılarımla sevindirmek istiyordum. O yüzden derslerime çok önem verirdim. Bugün olan veli toplantısında öğretmenlerimden duyduklarıyla mutlu olacağına adım kadar emindim.
"Allah'tan abim geliyor. Biraz daha az azar işiteceğim neyse ki."
Alina rahatça konuşurken bahçe kapısından Umut'un girmesi bir olmuştu. Çardakta oturan bizi görmesiyle bu tarafa gelirken yüzümde olan gülümsemeyi farketmiştim. Ellerimi yanaklarıma bastırıp göz devirerek gülüşümü durdurdum. Gerçekten iflah olmaz bir salaktım.
"Selamun aleyüküm."
Hepimize selam verdiğinde ortama girişi beni istemsizce güldürmüştü.
"Aleyüküm selam Kuzey Tekinoğlu, hoş geldin."
Alina alayla konuşurken Umut güldü.
"Eyvallah kardeşim."
Tek boş olan yer olan yanıma otururken devam etti. "Ne zaman başlayacak toplantı?"
"Daha var bayağı, sabah suratıma yastıkla vurduğun için erken getirttim seni."
Alina'nın dediği şeye güldüğümüzde sinirle oflamıştı.
"Suratıma su dökerek uyandırdın beni gerizekalı."
"Annem abini uyandır dedi, bende uyandırdım ne var bunda?"
Normalce omuz silkerken Umut sinsice güldü.
"Bana iyi davran istersen güzel kardeşim, toplantına ben geldim ama annem de gelebilirdi."
Alina şirince gülümseyerek abisine öpücük attığında onların atışmalarına gülüyorduk.
Umut'un gözleri yavaşça bana döndüğünde kaşlarını çatmıştı.
"Ağladın mı sen?"
Gözlerim kocaman açılırken şaşkınlığımı gizleyememiştim.
"Nereden anladın?"
"Gözlerin şişmiş Deren. Farkediliyor."
Hafifçe başımı salladım. "Neden ağladın?"
Oflayarak omuz silktim. "Boşver, önemsiz."
"Ay Umut abi, Deren dün aşk itirafı aldı!"
Çağla'nın heyecanla konuşmasıyla sinirle ona baktım.
"Öyle mi? Ne güzel işte, niye ağladın ki?"
"Herkes senin kadar alışık olmuyor böyle şeylere."
Sinirle Umut'a döndüğümde dediğim şeyin farkına varmamla dudaklarımı birbirine bastırmıştım.
Allah aşkına ne diyorum ben ya..
