TUTKU

YENİLGİ

Ayliz'den

Serhatla yan yana oturmaya devam ederken bir sigara daha yaktı.
Annemlerin konuşmaları uzun sürüceğe benziyordu.Havadaki rüzgar yavaşça durulmaya başladığında saçlarımı geriye atarak sırtımı diklestirdim.Sanki dakikalar kendi aralarında sözleşmiş gibi sessizlik etrafa hakim olmuştu.Onca yaşanmışlığın ardından soğuk toprağa yaslı kalmıştım.

Güçsüzlük benimle mücadele etmeye devam ediyordu.Ümitsizlige kapılıcagım her dakika Serhat'a dönerek ay ışığının vurduğu yüz hatlarını inceliyordum.

Onunda çok yarası ve tecrübesi olduğunu anlamak zor değildi.

Sigarasından derin bir nefes daha aldı.

O sırada telefonumdan gelen sesle irkildim.Serhat bana döndüğünde sessizce haraketlerimi izlemeye başladı.

Araf'ın mesaj attığını görerek gerildim.Serhat yüzünde sert bir çehre oluşturduğunda bakışlarım onun üzerinde asılı kaldı.

Çok geçmeden mesajı açtım.

"Evin önündeyim,konuşmamız gerekenler var"

Serhat'a dönerek tereddüte kalmış bir şekilde ağzından çıkacak olan kelimelere odaklandım.

Sigarasını söndürerek derin bir nefes verdi.

Gözlerine baktım duygularını ölçmek istercesine ama onun yüzünde en ufak bir mimik bile oynamadı.

Kendime gelerek telefonu hızla çantama attım.

-Hayır,gitmeyecegim.

Kendime bu gerçeği inandırmak istercesine sesli söylemiştim,gercekten istemedigimi kendime inandırmak istercesine mırıldandm.

Dudaklarını hafifçe oynatarak bana döndü.

-Kaçamazsın geçmişinden,git yüzleş.Belki de mantıklı bir açıklaması vardır.

Oldukça sakin söylediği söz karşısında birkaç dakika gözlerimi kapatıp düşündüm.

"Ya şimdi ya hiç Ayliz!"kendimi motive etmeye çalışarak cümleler sıralamaya başladım.

Ayağa kalktım, etegimin ucundan tutarak bahçeden dışarı adımlamaya başladım.

Bir anda çıktığım sokakta karşımda arabasına yaslanmış olan Araf'ı gördüm.

Gözlerim dolsa da göz yaşlarımı reddedercesine geriye iterek korkusuzca yüzüne baktım.

Bakışları beni bulduğunda yanıma yaklaşarak adımlarını bana yöneltti.

Oldukça dağılmış bir hali vardı,içimden kalbimin sızlamasını hissedebiliyordum.

-Açıklama yapmama bile izin vermeden çekip gittin.

Beni suçlarcasına gözlerimin en derinlerine baktı.
Histerik bir gülüşle kahkaha atmaya başladım."Bencil herif"dedim içimden hakaratler etmeye devam ederken.

-Annen ve baban, beni ailem karşısında rencide etmek istercesine senin şirketinde çalıştığımı söylediler.İki ailenin birbirine olan rekabetini en iyi sen ve ailen biliyordu buna rağmen herkesin içinde ailemi küçümsediniz ve sen ağzını açıp tek kelime bile etmedin sonra da yanına o kız geldi,sözlün olarak!?
Bunca şeye rağmen çekip gittiğim için beni mi sucluyorsun!?

Ellerini saçlarının arasından geçirerek kızarmış gözlerle öfke kusmak istercesine bana döndü.

-Lanet olsun Ayliz,ne yapabilirdim ki;Onlar benim ailem sense...