TUTKU

UYANIŞ

Gözlerimi yorgunca açarak güneş ışığının derime nüfuz ettiğini gördüm.Yatağımın üzerindeki bira şişesini yere fırlatarak çatlayan başımı tuttum.

Dün gece ne olmuştu...Evet,kahretsin!

Yine yemediğim bok kalmamıştı,abime evleneceğimi bile söylemiştim ama kiminle?

Daha kim olduğunu bile bilmediğim bu olay karmaşasında yine bir çıkmaza gireceğimi anlamak zor değildi.

Yataktan kalkarken başıma bulduğum bir tül sararak başımın ağrısının hafiflemesini diledim.

Aşağı inerek Can'ın ciddi yüzüyle karşılaşmamla duraksadım.

"Neyin var?"

Bakışları yavaşça bana dönerken tezgahtaki kahveyi işaret etti.

"Dün Murat beni aradı ve senin ne boklar yediğini anlattı"

Gözlerimi devirerek kahvemden bir yudum aldım.

"Sende abim gibi sorguya çekmeyeceksin umarım"

Yanıma ilerleyerek omuzlarımdan tuttu ve anlayışla başını bana eğdi.

"Bak Ayliz sen benim kuzenimsin ve seni abin kadar olmasa da sahiplenmek benim de hakkım,sadece kendini bu kadar aşağılamanı görmek istemiyorum"

Sinirle kahveyi kafama dikerken başımdaki sarılı tülü yere attım.

"Görmek zorunda değilsin,umursama o zaman!"

Sinirle oflayarak geri çekildi.

"Kızım sen gerizekalı mısın?!Araf için kendini köpek ettin ve gittikçe yabanileşiyorsun!"

Öfkeyle gözlerimi ona dikerken söyledikleri zerre umrumda değildi.Merdivenlerden yukarı çıkar çıkmaz üstümdekini yatağa fırlatarak dolabımı açtım.

Oldukça dar bir kalem etek giyerken üstüne de cüretkar bir gömlek geçirerek ilk iki düğmesini açtım.

Saçlarımı doğal bir şekilde dağıtırken kırmızı rujumu her zamanki gibi dudaklarıma işledim.

Topuklu ayakkabılarımı elime alarak merdivenleri indiğimde Can çoktan çıkmıştı.

Sanırım ona karşı biraz fazla agresif davranmıştım ama bunu düşünebilecek zamanım yoktu.

Topuklularımı ayağıma geçirirken çantamı takarak hızla evden ayrıldım.

Arabaya girer girmez annemi arayarak açmasını bekledim.

"Anne..."

Karşı taraf sessizliğini korurken cevap vermesini umarak devam ettim.

"Buluşmamız gerekiyor,bazı şeyler var;Araf'ta kaldığım bazı konular..."

Bir cevap beklercesine gözlerimi kapadım.

"Özdemirlerin şirketindeyim,babanın birkaç adamı beni takip ettiriyor.Eğer buluşmak istiyorsan buraya gelmek zorundasın."

Telefon bir anda yüzüme kapanırken sinirle ofladım.Kahretsin...

Direksiyonu bir sağa bir sola çevirirken kararmış göz altlarıma kapatıcı sürdüm.

Uykusuzluk her ne kadar sağlığım için tehdit oluştursa da ben halimden gayet memnundum.

Zihnimin dağıtmak için gerekirse göz altlarım mosmor olabilirdi,sorun değildi.

Arabadan inerek Özdemirlerin şirketinin önünde durduğumda kötü fikirlerimi kendime saklayarak giriş yaptım.

Her çalışana bir baş selamı verirken asansöre binerek yukarıya çıkmaya başladım.