TUTKU

KURTULUŞ

Bir kez yutkundum ve bir kez daha,ardından bir kez daha...Kalp atışlarımı ağzımdan çıkacak kadar güçlü hissederken nefes almakta zorlandım.Elimdeki telefon güçsüz ellerimden kayarken yatağa oturdum.
Serhat aceleyle odama girerek kapıyı kilitledi önümde eğilerek ellerini narince bacaklarımın iki yanına koydu.

"Anlat bana ne olduğunu seni asla yargılamam.Suçlu veya suçsuz ol,ben her daim yanındayım."

Endişeli gözleri kızarmış gözlerimle çarpıştıgında tüm cesaretimi toplamaya çalıştım.

Bir nefes verdim,Serhat bu sefer ellerini bacaklarımın yanlarından çekti.

"Eğer sorun bensem,beni çevrende istemiyorsan bunu benim yüzüme söyle ama benden bu şekilde kaçma."

Bir anlık refleksle ellerinden tuttum.

Başımı olumsuz anlamda sallayarak dudaklarımı birbirine bastırdım.

"Sorun ne o zaman,bana söyleyemediğin kadar seni korkutan şey ne?"

Artık daha fazla saklamanın anlamsız olduğunu düşünerek derin bir nefes verdim.

"Araf..."

Sözüme başlamamla birlikte kapıdan gelen sesle sustum.

"Ayliz,Serhat;evladım bir şey mi oldu?"

Serhat kapıdaki sese aldırmadan hâlâ gözlerini gözlerime hapsetmişti.

Sessizce öksürerek sesimi toparladım.

"Hayır geliyoruz anne birazdan"

Annemin topuklu ayakkabılarının sesleri koridorda yankılanırken uzaklaşınca Serhat'ın bakışları bu sefer endişeden çok kırgınlıktı.

Son kez gözlerime bakarak ayağa kalktı.Kapı koluna dokunarak durdu.

"Arafla barıştınız mı?"

Kaşlarımı çatarak ona doğru adımladım.

"Her neyse beni ilgilendirmez"

Kapı kolunu çevirip açmasıyla kapıyı hızla geri kapattım.

Serhat bana doğru dönerek kendini kapıya yasladı.

Bense önünde ciddiyetle dururken ona bir adım daha attım.

"Arafla barışmadım."

Serhat acıyla gülümsedi.

"Ama sana dert olan o,seni üzüyor Ayliz sense onun için ağlıyorsun hâlâ."

Yutkundum ve ellerimi Serhat'ın göğüs kaslarına koydum.

"Onu sevmiyorum,ona karşı hiçbir şey hissetmiyorum hatta"

Serhat fark ettirmeden gülümsemeye başlayınca başını sağa doğru çevirdi.

Bana doğru dönerek ciddiyetini korumaya çalıştı.

"Peki bu Araf mevzusu ne?"

Cevap veremeyerek içten bir nefes aldığımda elleriyle belimi sardı.

Aramızdaki mesafeler yok olduğunda bedenime değen bedeni altında kalbimin elektriklendigini hissettim.

"Bak Ayliz,yarın büyük bir sunum yapacagım ve aklımın sende kalmasını istemiyorum.Sen kötüyken mantıklı düşünemiyorum."

Yarın projenin sunulacagı aklıma gelince aklımdaki düşüncelere engel olamadım.

Serhat'a olan hislerimi biliyordum,gizleyemezdim ama acele etmekle de elime bir şey geçmezdi.