TUTKU

KAYBOLMAK

Merhabalar,sevgili okuyucularım
Tamı tamına 2810 kelimeyle karşınızdayım.Lütfen küçük yıldız tuşuna basmayı ve bol bol yorum yapmayı unutmayalım.
Sevgiyle kalın💘

"Kabulleniş"

Bir ileri bir geri giden anneme bakmaktan adeta başım dönmüştü.
Yutkunarak yanımdaki sürahiye uzandım.Bir bardak su alarak yavaşça içmeye başladım.
Annemse elindeki çantayı bırakarak heyecanla karşıma oturdu.

"Serhatla aranızda ne var?"

İçtiğim suyu dışarı fışkırtmamla beraber annemin heyecanlı duygularını bir an da endişe kapladı.

"Ayliz iyi misin?"

İyiyim anlamında bir işaret yaptıktan sonra annem rahatca arkasına yaslandı.
Öksürüklerimin kesilmesi ardından göze göze geldiğimizde merakla tek kaşını kaldırdı.

"Ah hadi ama Ayliz,benden çekinmene gerek yok.Aranızdakileri çıplak gözle görmek zor değil."

Gözlerimi devirerek bakışlarımı anneme yönelttim.

"Aramızda hiçbir şey yok anne,yanlış anlamışsın"

Konuyu geçiştirerek görmezden gelmeye çalıştım.Annemden gözlerimi kaçırdığımda pek ikna olmuşa benzemese de üzerinde durmadı.

Yerinden kalkarak içeri doğru adımladı.Derin bir nefes vererek arkama yaslandım.
Annem şüphelendiyse bu durum diğerlerine de elbet yansımıştır diye düşünerek gerilmeden edemedim.

Gözlerimi kapayarak birkaç saniye düşündüm.Serhatla aramda bir şey yoktu,o zaman bu kadar gerilmemin de bir sebebi olamazdı.

Kafamı iki yana sallayarak ayağa kalktım.Bunları düşünmek beni psikolojik olarak yeterince yoruyordu.

Çiftlikten döneli yaklaşık bir hafta olmuştu.Araf konusu tamamen kapanmış duruyordu;en azından şimdilik.

Serhatla bir haftadır konuşmamıştık bile.Konuşmak için belli bir amacımız kalmamıştı.Peki neden sürekli aklımdaydı?

Düşüncelerimi kafamdan kovarak merdivenlerden inen abime odaklandım.Yüzündeki anlam veremediğim sırıtış eşliğinde saatini bileğine takıyordu.

Kafamı öne eğerek,dalga geçer edasında bir gülüş takındım.

"Sevgilinle mi buluşucaksın?"

Bir anda yüzündeki sırıtış dağılarak ciddi bir ifade aldı yüzünü.

"Ne alaka,tabi senin varsa bilemem?"

Bu sefer dalga geçer edada o gülmeye başlayınca ellerimi havaya kaldırarak bir suçlu edasıyla pes ettim.

Abim çıkmaya hazırlanırken onunla beraber şirkete geçmenin iyi olabilecegini düşünerek hızla yanına adımladım.

Arabaya binerek kemerimi taktıktan sonra Araf'ın şirketine gidicegim gerçeğiyle yüzüm asıldı.
Abim bana saygı duyuyor,yaptığım hataları yadırgamıyordu.

Ama annem ve babama karşı ikimizin de bu konuda gücünün yetecegini sanmıyordum.
Gerginlikle ofladım.
Abim destek vermek istercesine bir eliyle elimi tuttu.
Gözlerini yoldan almadan teselli edercesine konuşmaya başladı.

"Gerildiğini görebiliyorum ama sen çok güçlü bir kadınsın.Artık eskisi gibi küçük değiliz.Her zaman yanında kahramının veya kurtarıcın olamam 25 yaşında bir yetişkin olarak ne yapabilecegini bilmelisin.Bunların üstesinden gelebilecegini biliyorum."