When You Smile (Engineering Student #3)

Chapter Thirty Five

Chapter 35

Bigla akong nakaramdam ng galit at inis sa kanya ng mga panahong iyon. Kung p'wede lang lumipad o magteleport sa Manila gagawin ko na. Paanong... akala ko ba... tangina naman oh! Napasabunot ako sa buhok ko habang mabilis na tinatapos ang trabaho. Hindi ko p'wedeng iwan ito eh. Tangina naman oh.

Kinabukasan naging abala ulit ako sa trabaho pero tatapusin ko ang trabaho agad-agad at pupunta na akong Manila mamayang hapon o gabi. Kakaladkarin ko si Casper pauwi rito sa Pangasinan. Babasagin ko mukha ng lalaking iyon!

Bakit ko gagawin iyon? Damn it, King! Wala na kayo!

Umuwi ako sa bahay para kumuha ng mga damit. Kagagaling ko lang sa trabaho kaya nakapambihis pang-trabaho pa rin ako. Nadatnan ko sa bahay ang pamilya ni Kai. Baka miss na ulit ni Mama si Key kaya pinapunta niya sila Kai rito.

Kai is in the kitchen counter while his wife and his son is in the living area. Binabantayan ni Zarah ang anak nila habang naglalaro ito ng niregalo kong Lego toys bricks.

Kai glanced at me. He smirked because of my look. I know I am look like a mess right now. Tumingin din sa akin si Zarah at nginitian ako.

"Nandito na si Tito Pogi..." sabi ni Zarah sa anak pero hindi ako pinansin ni Key at patuloy lang sa paglalaro. Walang pakialam sa akin. Putangina manang-mana sa Tatay.

Umakyat ako kaagad sa kuwarto ko at naghanap ng libro. Hindi na ako naligo, kumuha na ako ng mga damit ko. I will stay there with her. Hindi ako aalis doon hangga't hindi ko siya nakakausap.

Bumaba ako at inilagay na sa mga kotse ang gamit. Pumasok muli ako sa bahay para ibigay sa anak ni Kai ang isang libro. Tingnan natin ang galing mo, boy. Sakto, hindi na siya naglalaro. Nagdo-drawing at nagsusulat na siya ng kung anu-ano sa maliit na white board.

"Hi, big boy! You want book?" mahilig 'to sa libro eh. Sige nga, tingnan natin galing mo, boy. Aralin mo 'yan.

He nodded innocently. Inilapag ko sa harap ni Key ang makapal na libro ko noong college pa ako. Integral Calculus book.

Lumabas si Mommy sa kuwarto niya at nakita ang librong hawak-hawak ni Key. Mommy acted exaggeratedly nang makitang pang-kolehiyo ang librong binigay ko kay Key.

"Oh my gracious God, King!" si Mama. Tumayo na ako at akmang aalis nang sundan ako ng tingin ni Mama.

"May pupuntahan ka?" si Mama nang makabawi ito. Tumango ako.

"Punta akong Manila, Ma." Nag-iwas ako ng tingin. Nagtagal ang tingin sa akin ni Mama. Alam kong alam niya kung ano at sino ang pupuntahan ko roon. It's been five years... Oo nakikita ko siya tuwing umuuwi siya ng Pangasinan peor hindi ko siya nilalapitan. I respect her decision.

Mommy cupped my face and then slowly he caressed my hair. She smiled at me and then he kissed me in the cheek.

"Mag-ingat ka kung ganoon. Matatagalan ka ba doon?" tanong niya. Oo.