Chapter 22
My eyes widened while staring at this man in front of me. My both legs suddenly became jelly. Parang may kung anong nagbabara sa lalamunan ko habang nakatitig lang sa pamilyar na lalaki sa harapan. Parang lahat ng galit ko na kinimkim ko noon unti-unting bumabalik sa akin at parang gusto ko na lang sumabog.
The man is just staring at me curiously. It's like a stab in my chest the way he's looking at me. He can't recognize me anymore huh...
"Casper, this Engr. Christopher Roman. My Ninong and the man I am telling you that I considered as my second father," pakilala ni King. Shit.
The man's eyes widened when he heard my name... Naestatwa ang lalaki habang hindi makapaniwalang tinititigan ako.
"Casper?" King called... he held my waist and whispered something to me.
"What's wrong?" he asked me.
"You can't remember me?" I asked the man in front of me. Magsasalita pa sana ako nang may isang ginang na lumapit sa kanya at kinausap ito.
"Hon, your party is about to start now. Let's go now at the stage," the woman said however his eyes were still on me. The woman now looked at me curiously. Naningkit ang mata ng babae.
I saw how the woman's lips parted when she saw me... so is this his wife?
"What's happening?" King whispered to me, still his hand was on my waist.
Dahil sa galit at 'di kaaya-ayang nakikita, tumalikod na ako sa kanila at nag-umpisa nang umalis. King called me but I want to go out already.
Ayoko na rito... gusto ko na umalis... gusto ko na umuwi. Iyan lang ang tanging laman ng isipan ko.
"Hey, Casper... hey," King called again when we were outside the venue. Tuloy-tuloy lang ako sa paglalakad at ang mga luha na kanina pang nagbabadyang lumabas ay nag-uunahan na ngayon sa pagragasa.
Hinawakan ako ni King sa braso at pinaharap sa kanya.
"What's happening?" he asked curiously. His brows furrowed. I saw sudden panicked in his eyes when he saw me crying.
"Fuck, why are you crying?!" gulat niyang tanong. Hindi niya alam ang gagawin niya kaya hinagkan na lang niya ako.
"Tangina, anong meron? Bakit?" sunod-sunod niyang tanong.
Hindi ko rin alam, King... Bakit nga ba? Bakit ba ang liit ng mundo? Hindi ko na alam... basta ang alam ko nasasaktan ako. Lahat ng alaala ko noon na masasakit, unti-unting na namang bumabalik.
"Gusto ko na umuwi," iyak ko sa kanya. "King... gusto ko na umuwi. Ayoko na rito."
"Okay... hush now, please. Damn it. Uuwi na tayo just please don't cry." he cupped my face. Hinahanap niya ang mga mata ko at pilit akong pinapakalma...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
When You Smile (Engineering Student #3)
RomantizmTrust Issues. Iyan ang problema ko kaya natatakot akong pumasok sa isang relasyon. Nakita ko kung paano nasaktan si Mama at ang nagiisa kong kaibigan. Saksi ako kung paano nakasira sa isang tao ang pagmamahal. Kaya naman, tinatak ko sa isipan ko na...
