သစ်ရွက်များရဲ့တိုက်ခတ်သံ🍁(Z+U)KookV(Completed)

🍃Part-16🍃

Zawgyi

သစ္ရြက္မ်ားရဲ႕တိုက္ခတ္သံ🍁

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

မနက္ေစာေစာမွာ ခ်စ္ရတဲ့သူနဲ႔အတူ
ႏိုးထခြင့္ရတဲ့ မနက္ခင္းေလးက
အခ်ိဳျမိန္ဆံုးအခ်ိန္ေလးျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕..။

ငွက္ေလးေတြကလဲ တစာစာ ေအာ္မည္ကာ
ႏိုးထပါေတာ့ဟု ဆိုေနသေယာင္..။
ငွက္ေလးေတြရဲ႕ ေအာ္မည္သံေၾကာင့္Jung kook ႏိုးလာသည္...။

ႏိုးႏိုးခ်င္းရင္ခြင္ထဲမွာ အိပ္ေမာက်ေနဆဲ ခ်စ္ရသူေလးကုိတေငးတေမာၾကည့္ေနမိသည္...။
အရင္အတိုင္း သူျမတ္ႏိုးလြန္းရတဲ့
ႏွာေခါင္းထိပ္ကမွဲ႔ေလး...ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့
ႏႈတ္ခမ္းေလးအရာရာတိုင္းက လွပဆဲပင္...။

အသဲယားလြန္းစရာေကာင္းလွတဲ့
သူ႔ခ်စ္သူေလးကိုမေနႏိုင္စြာပဲ  အနမ္းေႁခြမိျပန္ပါၿပီ...။

မေန႔ညကJung kook ျပန္မည္အလုပ္
Jung kook ကလဲမျပန္ခ်င္ေသးတဲ့ပံုႏွင့္
Taeကလဲ မျပန္ေစခ်င္တာမို႔
Tae ေလးမိဘေတြကို Jung kook ကုိ
သူတို႔အိမ္မွာသာ အိပ္ေစလိုက္သည္...။

ကေလးေလးကေတာ့ ရင္ခြင္ထဲမွ
တစ္လႈပ္လႈပ္ေလးႏွင့္ႏိုးလာသည္ထင္ရဲ႕..။

"Morning Tae"

"အင္း..."

အိပ္ခ်င္မူးတူးေလးနဲ႔ ျပန္ေျဖကာ
ရင္ခြင္ထဲကုိအတင္းတိုးဝင္လာတဲ့ Tae ေလးရယ္ပါ...။ Jung kook လဲ ျပန္လည္ကာ
ဖက္ထားပီး ဆံပင္ေလးကို ဖြဖြေလး
သပ္ေပးေနသည္...။

မနက္ခင္းတိုင္း ခ်စ္ရတဲ့ကေလးနဲ႔
အတူႏိုးထခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္တိုင္းကုိ
မနက္ခင္းေလးျဖစ္ခြင့္ေပးပါေတာ့လား...။

"ထေတာ့ ကေလးေလးရဲ႕..."

"Jeon ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲေနခ်င္ေသးလို႔"

လူကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းရံုမဟုတ္ စကားေတြနဲ႔ပါ
ေႁခြတတ္ေသးတာ...။

လက္သြယ္သြယ္ေလးေတြကလဲ
Jung kook မ်က္ႏွာေလးကို စမ္းကာ
ပါးေလးကို ကိုင္ထားေသးတဲ့ ကေလးေလးပါပင္..။

အူယားလြန္းလို႔Tae ရဲ႕ပါးေလးကိုခပ္ဖြဖြကိုက္မိသည္...။

"Jeon မကိုက္နဲ႔ေလ.."