:5

2.2K 276 146
                                    


Tekrardan parka gelmiş her zamanki yerime oturmuştum. Bir süre beklemiştim Chan gelmeyince tekrardan yerine oturmak istemiştim. Hala manzarası kötüydü ama o şehvetle çiziyordu. Ne çizdiğini çok merak ediyordum eminim çizimleri çok güzeldir. 

Ben bunları düşünürken bir el omzuma dokundu. Hemen arkama döndüğümde Chan bana son zamanlarda çok gördüğüm ki görmekten asla sıkılmayacağım gülümsemesini göstermişti. Kalkmaya yeltenmiştim ki yanıma oturmuş kolumu tutup beni yeniden oturtmuştu. 

-Gitmene gerek yok oturabilirsin

Ardından oturmaya devam etmiştim ama nefes alamıyordum sürekli kütüphanedeki o olay aklıma geliyordu. Biranda aklıma teşekkür etmediğim gelince hemen yanıma dönmüştüm. Ani hareketimle bana bakmıştı. Bir süre bakışlarında takılı kaldıktan sonra sesimi çıkarmaya çalışarak konuştum.

-Kütüphanede olanlar için... Teşekkür ederim... yani... beni tuttuğun için... düşemediğim için yani öyle değil yani hani ben düşecektim sen beni kucağına aldın yok hayır öyle değil yani şe-

Art arda sırlanmış sözlerimi bölerek konuşmuştu. O konuşmasaydı ben batmaya devam edecektim. Bu yüzden içimden ona bir teşekkür daha ettim.

-Önemli değil düşüp canını yakmanı istemezdim 

Ardından tekrar bir gülümseme kazanmıştım. Bu iş hoşuma gitmiştim. Bir süre sessiz bir şekilde oturmuştuk. Resim çizmiyordu. Müzikte dinlemiyordu sadece yoldan geçen insanları izliyordu. 

Daha fazla sessiz kalamamış konuşmuştum ama bu büyük bir hataydı resmen saçmalamıştım.

-Aynı sınıftayız nasıl sınıfa alışmaya başladın mı?

SANANE hayır sanane neden sana bu açıklamayı yapmak zorundaki zaten gelmiş buraya yerine oturmuştun birde soru sormaya çalışıyordum. 

-Evet iyi benim gibi Avusturalyalı birini buldum arkadaş olmuştuk ama son zamanlarda Changbinle sevgili oldu çoğunlukla onunla zamanını geçiriyor. Ona karışmıyorum sevgilisini istemesi normal zaten Avusturalyada da çok arkadaşım yoktu

Kafamı anlar şekilde sallamıştım. Ardından bana dönmüş gülümseyerek bana bakmaya başlamıştı. Ona bakmamaya çalışıyordum ama bu çok zordu. 

-Fotoğrafını çekebilir miyim?

Sorduğu soruyla anlamamış ve şaşkın bir şekilde ona bakmaya başlamıştım. 

-Ah rahatsız olduysan söyleyebilirsin

Söylediklerini algıladıktan sonra kafamı iki yana sallamıştım. Ardından sıcak bir gülümsemeyle elinden telefonunu çıkarıp fotoğrafımı çekmişti. Çektikten sonra uzun uzun fotoğrafa bakması dikkatimden kaçmamıştı.

----------------------



~SKY~ ChanminHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin