Uyandığımda kendimi daha iyi hissediyordum. Hastalığım geçmişti. Yataktan zorla da olsa kalkıp rutinimi hallettikten sonra mutfağa ilerlemiştim. Dolapları açtığımda canımın hiçbir şey çekmediğini anlayıp hepsini geri kapattım. Odama geri dönüp okul kıyafetlerini giyip evden çıktım.
Okul bahçesine girdiğimde Felix ve Jisungu bahçede konuşurken gördüm. Yanlarına doğru gidecekken benden önce Chanın yanlarına gitmesiyle durmuştum. Hemen yanımdaki çocuğun arkasına saklanmıştım. Çocuk bana anlamaz bakışlarıyla bakarken ben ona "1 dakika" diyordum.
Söyledikleri şeyleri çokta iyi anlamasam da hareketlerini izliyordum. Chan eğilmiş endişeli gözlerle ikisine de bir şeyler söylüyordu. Felix Jisunga bakmış ardından Chana olumsuz anlamda kafasını sallamıştı. Chan tekrar dikleşip oflamıştı ardından biraz eğilip yanlarından ayrılmıştı. Gün boyunca Chandan kaçmayı onunla göz teması bile kurmamayı planlıyordum.
Chan yanlarından tamamen uzaklaşınca çocuktan ayrılmış özür bile dilemeden direk Felix ve Jisungun yanına gittim. Yanlarına gelmemle hemen yüzlerinde gülümseme oluşmuş ayağa kalkıp sarılmıştık.
Onlarla birlikte banka oturduğumuzda ortaya oturmuş anlatmalarını bekliyordum ama onlar büyük ihtimalle neyden bahsettiğimi bile bilmiyorlardı. Sonunda göz devirip sessizliği bozmuştum.
-Chan size ne dedi?
Felix ve Jisung birbirlerine bakmış ardından tekrar bana bakmışlardı. ben ise hala ne olduğunu anlamaya çalışıyor ve cevabımı bekliyordum.
-Sen nereden biliyorsun onunla konuştuğumuzu? Bizi mi izledin?
Jisung tek kaşı havada sorduğunda aslında yaptığım şeyin yanlış olduğunu o zaman anlamıştım. Fakat bu sadece küçük bir meraktı. Benim hakkımda olup olmadığını merak etmiştim.
-Sadece merak etmiştim. Hem özel bir şey mi?
Felix olumsuz anlamda kafasını sallamıştı.
-Benim hakkımda mı?
Kafalarını aşağı yukarı salladılar.
-O zaman bilmem gerekir değil mi?
-Sadece senin gidip gitmediğini sormuştu. Yani burayı terk edip etmediğini.
Gerçekten üzülmüş olmalıydı. Bir kaç gün sonra onu terk edeceğimi bilmek bana bile iyi gelmiyordu. Gitmek istemiyordum fakat kardeşlerimi de özlüyordum. Hani bazen size çıkmaz sorular sorarlar ya annen mi baban mı gibi. Şuan o sorulardan birindeydim ve bir seçim yapmak zorundaydım. Ve kardeşlerimi seçmiştim. Çünkü hayatım onlara kuruluydu ve onları terk edemezdim. Tabiki Chanda benim için kesinlikle çok özeldi. Onu da asla bırakamazdım fakat bazen zorlu seçimler yapmanız gerekir.
Ardından zilin çalmasıyla sınıfa girmiştik. Chan her defasında bana bakıyordu fakat ben onunla göz teması bile kurmuyordum. Onu unutmam gerekirdi. Beni unutması gerekiyordu. Bunu onun için zorlaştıramazdım. Göz göze gelmemiz bile ikimiz için bir umut olabilirdi bunu ikimizde iyi biliyorduk.
Bütün okul boyunca onu görmezden geldim. Hatta sadece onu değil herkesi görmezden gelmiştim. Öğle arasında yemek bile yememiş kütüphaneye gidip kendimi kitaplara boğmuştum. Çıkışta bile kimseye görüşürüz demeden okuldan hızla kaçmıştım. Onların yanında kaldıkça canım gitmek istemiyor burada sonsuza kadar kalmak istiyordum ama bu olmazdı. Kardeşlerim vardı onlar beni bekliyorlardı.
Eve girdiğim gibi yol boyunca tuttuğum göz yaşlarım sona gelmiş gibi akmaya başlamıştı. Durduramıyordum bile. Ki durdurmakta istemiyordum. Artık ağlarken içime atıp unutmak değil bağıra çağıra ağlamak istiyordum. Kapının önünde dizlerimi çökmüş gözyaşlarım onay bile almadan akıyordu. Bağırmamak için elimi yumruk yapıp ağzıma sokmuştum.
İçimde kalan ne var ne yoksa hepsini atıyordum. Hayatımda yaşadığım her şey aklıma geldi. Babamı kaybedişim. Ortaokulda zorbalığa uğrasam bile susup kimseye söylememem. Saatlerce kendimi tutarak tuvalet zemininde kıvrılarak ağlamalarım. Tuvaletten çıktıktan sonra gülümsememi takınıp kardeşlerimle parka gidişim. Annemin beni ders çalışmak için zorlayıp istemediğim zamanlar bana vurması. Ben bu hayatı kendim için yaşamamıştım zaten. Ben bir hayatım olduğunu bile düşünmüyordum.
Ancak Chan geldiğinde kendimi özel hissetmiştim. Ama şimdi onu bile düzgünce tutamayıp ellerimden düşürüp kırmıştım.
Benim gerçekten bir hayatım var mıydı?
------------------------------------------
YOU ARE READING
~SKY~ Chanmin
Short Story!✔!Her zamanki gibi parka gitmiştim ama bugün bir değişiklik dikkatimi çekmişti.
