Dört yıl. Tam dört yıl geçmişti. Sarılıp uyumamız ve sabah uyandığımda beni bomboş bırakmasının ardından tam dört yıl. Yaşıyor mu bunu bile bilmiyordum. Hiç bir haber alamıyordum ondan.
Yataktan kalkıp bir ümit yan tarafıma baktım ama son dört yıldır olduğu gibi yine bomboştu. Aklıma gelen anılarla birlikte yine gözlerim yaşarmaya başladı. Beni unutmuş muydu? Şuan mutlu muydu? Umarım mutludur. Kardeşleriyle birlikte. Yeni birisiyle birlikte.
Yataktan kalktım. Son zamanlarda gelen telefonlara cevap bile vermiyordum. Telefonu hiç kullanmıyordum. Çalışma masasındaki defterimi alıp çizimlere baktım. O kadar güzeldi ki resimler her ne kadar eskise de güzelliği her bakıldığında fark ediliyordu.
Resme göz yaşı damlamasına kadar ağladığımı fark etmemiştim bile. Son dört yıldır tek yaptığım şey buydu zaten. Resimlerine bakıp ağlamak başka hiçbir şey yapamıyordum zaten.
Bu çaresizlik çok kötüydü hiçbir şey yapamamak. Resimleri göğsüme bastırıp sıkıca sarıldım. Gözlerimi açtığımda yanda duran çiçekler vardı. Dört yıl önce bu çiçekleri ona vermiştim. O anki gülümsemesi için her şeyi verirdim.
Evden kendimi attığımda vuran rüzgarla ilk önce titremiş ardından gözlerimi kapatmıştım. Motoruma binip nereye gittiğimi bile bilmiyordum kendimi ruhuma bırakmıştım. Ne yapmak istiyorsa nereye gitmek istiyorsa oraya gidecektim.
En sonunda vardığım yere bakınca gözlerim dolmaya başlamıştı. İlk gördüğüm o yer. O park. Eskimişti fakat hala manzarası en güzel parktı. Tabi dört yıl önce bir manzarasını kaybetmişti fakat hala güzeldi. Güzel anılar besliyordu.
Biraz ilerleyip çınar ağacının altındaki o yere oturdum. Onu ilk görüp hayran kaldığım o bank. Ellerimi bankta gezdirdim. Burası onun bankıydı. Hala öyle.
Önümdeki manzarayı izlemeye başladım. O kadar güzel anının arasında ayrıldığımız o an. Bütün her şeyimin yıkıldığı o an.
Omzuma dokunan el ile irkilip arkamı döndüm. Rüyada mıydım? Öldüm mü?
Tam karşımda gözleri dolu bana gülümserken bakıyordu. Hala aynı şekilde çok güzeldi. O kadar güzeldi ki onu ilk gördüğümdeki gibi atmaya başlamıştı kalbim.
-Seungmin?
-Seni çok özledim.
-----------------------------------------
Belki kötü bir son olmuştur bilmiyorum eğer öyleyse gerçekten özür dilerim.
Bu kitaba gösterdiğiniz ilgiye çok teşekkür ederim. Hepinizi seviyorum başka ficlerde görüşmek üzere. Kendinize iyi bakın. Chanmin ile kalın <3
YOU ARE READING
~SKY~ Chanmin
Short Story!✔!Her zamanki gibi parka gitmiştim ama bugün bir değişiklik dikkatimi çekmişti.
