AZRIEL'S OBSESSION (Completed)

Chapter 31

Back

Someone is knocking in our wooden gate outside. Nanginginig ako kahit hindi ko pa nakikita kung sino. Malakas ang pakiramdam kong siya nga 'yan. Ang walang hiya kong asawa.

What the hell is he doing here? Nakakagalit na nakakaiyak! Ano, sawa na ba sya kay Anikka at nandito sya ngayon?!

"Nasaan ka na ba, Strevan?" mahina kong tanong sa sarili. Wala siya dahil pumunta sa bayan sa palengke pero hanggang ngayon ay wala pa rin. Hindi na nga sya sumama sa pangingisda dahil nag-aalala sya sa akin pero namalengke naman sya kaya wala rito.

"Lyra!" narinig ko ang boses ng kapitbahay naming si Aling Malou. Medyo nakahinga ako dahil sa akalang sya lang pala pero agad din napawi dahil sa susunod nyang isinigaw.

"May naghahanap sa iyo! Ano ka ba naman, kanina pa naghihintay rito oh! Ang gwapo gwapo pa naman!" Sigaw nya at narinig ko rin ang kanyang hagikhik.

Napapikit ako at nakagat ang labi sa inis. That's surely... Azriel.

I took a deep breath.

"Come on, you're Lyra, not Seleira," I whispered to myself. Iyon lang ang kailangan kong gawin. Play the role that I don't know him and I'm the wife of Strevan. Iyon naman ang sinabi ni Strevan kahapon sa tauhan. Kung magkakaiba kami ng sasabihin ay mabubuko kami.

I know very well that we'll really meet, that he will really find me. But I didn't expect that to happen here! Not now! I told myself I'll come back in Manila with a name and he just can't touch me easily.

Pero ngayong nahanap nya na ako at narito na sya agad, hindi matutupad ang plano kong iyon. This sucks!

I didn't even had the time to escape, dahil andyan na sya agad kinabukasan. Ni hindi man lang lumipas ang isang araw!

"Lyra!" tawag muli sa akin.

"S-saglit lang po!" I shout back.

"O sige! Ah, dong, hintayin mo na lang ha? Mauuna na ako," rinig kong sabi nya.

Kinalma ko ang sarili bago buksan ang pinto.

Para akong nanigas sa kinatatayuan ko nang magtama muli ang mga mata namin. His jaw is clenching as he stare at me. His look is not just a look. He looks at me with so much emotion in his eyes. Something in his eyes look glittering as he stare at me.

Para akong natutunaw. He changed. His body changed. His shoulders got broader than before. His muscles are also more toned and visible now. Hell, he even became taller and even more handsome! He was a grown up man before, but right now... he just looks like more.

Nakapatong ang dalawang braso sa kahoy na bakod at tila masisira iyon sa higpit ng hawak nya. Titig na titig sa akin medyo inaalog ang gate sa gigil.

His eyes also traveled down my body which made his jaw clench even more. Bumalik sa mga mata ko ang tingin nya bago nya mahinang kalampagin ang gate, tila hindi na makontrol ang sarili.

"Seleira!" he called. Napaawang ang bibig ko dahil mas lumalim ang boses nya. How the heck did he grew so much just for two months?!

Nag-iinit ang sulok ng mga mata ko. There he is, the man I like and at the same time, I hate the most. Naninikip ang dibdib ko habang nakatitig sa kanya at pilit kinakalma ang sarili.

"Seleira! I've been looking for you everywhere," nagdidilim nyang sabi pero bakas ang pangungulila rito. Pulang pula ang mukha nya at halos gibain na ang kahoy na gate namin na nagpapahiwalay sa aming dalawa.

Naalerto ako at inalala ang dapat na gawin.

"S-sino ho kayo? Teka, masira po yung gate namin," medyo natataranta kong sabi na nakapagpakunot ng noo nya.