He's My Teacher (El Señorita Series #1)

Chapter 34

"Sorry ba babe. Promise I'll push away those girls who are running after me. Kung kinakailangang ipagsigawan ko na may asawa na ako gagawin ko. Please babe" saad ni Dwayne habang may hawak na bulaklak sa harap ng bintana.

"Ayoko. Huwag kang matulog dito. Mag renta ka ng isang cottage at matulog ka mag-isa. O kaya isama mo si  Caleb. Alam kong hindi iyon papapasukin ni Yuri sa bahay nila" I shouted before closing the window.

I hear his curses before knocking in the window again.

"Babe. I'm sorry. Please forgive me Yumi babe. I miss you" saad niya sa malambing na boses.

Umalis ako sa tapat ng bintana at nag tungo sa lamesa. They are eating now. Para naman siyang nakonsensya dahil nasa labas si Dwayne. Sila kumakain habang si Dwayne ay kanina pa nakatayo sa labas at kumakatok sa bintana ng kwartong inuukupa nila.

Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko habang nakatingin sa pag kain sa harap ko. Inis akong tumayo sa upuan ko. Bago nag simulang mag lakad.

"Saan ka pupunta Yumi?" Tanong sa akin ni Dad

"Nasa labas si Dwayne. Kumakatok sa bintana" saad ko habang kagat ang aking daliri.

"Akala ko ba ayaw mong papasukin. Why now?" Ate Margaux asked me too.

"Eh nagugutom na yun" dahilan ko.

"No Mommy. Hayaan mo muna si kapit-bahay. Pag pinapasok mo siya agad uulit yan bukas" seryosong usal ng aking anak habang nakatingin sa pag kain niya.

Bigla akong natigilan sa sinabi niyang iyon.

"Why?"

"Anong why po Mommy?" My child asked me back.

"Why didn't you want your Daddy to be here with us while eating"

"Kasi Mommy you should be strong. I heard from tita ninang that the three of you was marurupok. You always tend to welcome the kapit-bahay with wide open arms. I already witnessed your down state Mom. I just couldn't know why before. But you told me that I am smart so I can figure our things easily" mahabang wika niya sa akin.

Nalaglag ang panga ko sa sinabi ng aking anak. Hindi ko alam kung pagagalitan ko ba siya o yayakapin sa sinabi niya. At mukhang hindi lamang ako ang nagulat sa sinabi ng anak ko pati na rin ang magulang at kapatid ko na ngayon ay nakatanga sa kaniya.

Mukhang nahalata iyon ng bata kaya ngumiti siya sa amin bago nag peace sign.

"I'm sorry. Raven was good boy. I won't speak again when adults are talking" saad ng bata bago sinundan ng pilyong halakhak.

Tsk. Raven. Anak nga kita.

I wake up in the morning with a smile. Pag labas ko ng kwarto ay naroon na si Dwayne at nag hahanda ng pag kain. Raven was in front of him with cross hands on his chest.

"Raven minsan gulong-gulo ako sa ugali mo. May oras na gusto mo ako pero may oras na ipinapahamak mo ako sa nanay mo. Ikaw sinasabutahe mo ako" saad ni Dwayne sa kaniyang anak.

Nanatili ako sa pinto at pinag mamasdan ang mag ama ko na nag tatalo. Napangiti ako sa kanila. Nagawa ko pang umiling ng makita kong lalayasan ni Raven ang ama nito.

"Hoy Raven I am talking to you" his Dad said with anger.

"Kapit-bahay. You are hurting my Mom. Kung si Daddy buddy hindi niya sasaktan si Mommy"

"Oh damn. Lexus again. Come on Raven. You are my son. You should choose me over him" reklamo naman nito sa anak.

"No. Kahit na you are my Daddy I am my mom's first born. I should protect Mommy" sigaw muli ng bata.