Pathway to Success (Chasing Series #1)

Chapter 23

"Thank you for being here Dwyane. I appreciated it so much" sabi ko habang sumisimsim ng kape.

"No worries, actually tito David just sent me here para naman daw may kasama ka." he said while looking on his food.

Biglang humigpit ang hawak ko sa baso kumulo bigla ang dugo ko. I will endlessly hate him as what he have done to both of us. It will haunted me now and forever.

Pagkatapos niya akong utos-utusan na makipaghiwalay ay papauntahin niya dito si Dwyane sa condo ko, really huh?!

"I'm worried for you kaya na rin siguro ay pumunta ako dito para samahan ka. Ayaw kong malungkot ka" kitang kita ko ang pag aalala niya sa mata.

"Yeah, thanks again" I shrugged.

I know na mag aalala talaga siya sa'kin pero 'yung utusan pa siya ni dad para samahan ako ay nakakapanginit ng dugo. Are we playing games here? Na kapag ay natalo ay pwedeng mag simula ulit sa umpisa? Technically heck no! once you break a persons heart it will be a scar for them typically a worse nightmare.

"Is it okay if I sleep here one night?" he asked me pero kita ko ang pag aalanganan niya sa mukha.

"Of course, you can sleep in the guest room" I smiled.

"You'll be fine." he pinched my cheek hinampas ko ang kamay niya. "Hey!" he just chuckled at me. Pagkatapos ay kinuha niya ang mga gamit at nag lakad papunta sa guest room.

Napasinghap ako sa kawalan inilagay ko ang pinagkainan sa sink at sinimulang hugasan isa isa. Bakit lahat ng ginagawa ko it reminds me of you sabi ko sa isip at napasimangot. When Nicolai pinched my cheek earlier ay naalala ko pa rin ay ikaw?

It sucks. Sa iritasyon ay nabitawan ko agad ang basong may sabon sa sahig. Nag simula 'yon ng ingay kung bakit napa sigaw ako. "Ah!"

May narinig naman akong yabag galing sa kwarto at lumantad ang nag aalalang mga tinig. "What happened?" tanong niya habang ako ay nakatulala pa'rin. "I-I don't know..." tanging bulong na lang ang naisagot ko.

Hinigit niya ako papaalis sa kitchen para dalhin sa sala. "Umalis lang ako para ilagay doon ang gamit ko. Sabing ako na ang gagawa niyan, e tingnan mo ang nangyari sa'yo" he scold me.

Tumulo ang mga buti ng luha ko. I'm just preoccupied of something I can't get over with it. "Ayos ka lang?" he caressed my hair at pinapatahan ako. Umiling lang ako bilang sagot.

"Buti ay hindi ka nag karoon ng galos, kung hindi ay baka magalit si tito at tita"

Namuo ang kamao ko tila nag tatagis ang panga ko tuwing naririnig ang pangalan niya. "Can you please stop mentioning my dad?!" I shouted. Kita ko ang pagkagulat sa mga mata niya.

Nang maka recover ay nag salita. "U-uh I'm sorry nadala lang ako sa emosyon" hinimas ko ang sentido ko at humilig sa sofa. Umalis siya para pumunta sa countertop at kumuha ng tubig pag kalapit niya sa akin ay iniabot niya ang isang baso ng tubig. "Here"

"Thanks"

"Papalinis ko na lang 'yung mga bubog baka mapaano ka pa. Just rest" tinapik niya ang balikat ko.

Tumango ako at nagtungo sa kwarto. Mahigit dalawang araw pa lang ata ang lumipas pero ako ay baliw na baliw na sa kakaisip. Na dito pa rin 'yung sakit kung pwede lang pigilan ang lahat ng masasamang nangyayari at 'yung puro kasiyahan lang. Pero walang gano'n lahat ata ng saya may kapalit na agarang lungkot.

Kumatok sa pinto ko si Dwyane at nag paalam na mamayang pagabi na lang daw siya babalik dahil may inutos sa kaniya si tito Rodolf. I sighed. Humiga ako sa malambot na kama at pinagmasdan ang kabuuan ng kwarto ko.