Pathway to Success (Chasing Series #1)

Chapter 28

Wala akong nagawa kahapon dahil sira ata ang sasakyan ko. Hinatid niya ako sa unit...he also know where it is. "As if, hindi niya alam" sabi ko sa sarili habang kumakain sa kitchen area ng unit.

I accepted everything na. He's happy with his family at dapat masaya na rin ako sa buhay ko. We just met para mag iwan lang ng magandang lesson. A great past that will remembered. Dahil mismong nang galing na sa kaniyang bibig ang lahat lahat ng gusto kong marinig. 

Time will come and I hope I'll find my man.

Nag ring ang phone ko at sinagot lamang ang tawag.

"Dad, kailan ba magagawa 'yung sasakyan ko, baka ma-late ako ng pasok sa company kung ganoon" dahan dahan kong sabi habang naka pameywang.

"It will be there in any minutes, just wait" sabi niya sa baritonong boses.

"Ang bilis magawa dad, ah?" I said happily. 

"Syempre naman... I will end the call already I have works to do" he laughed. I cringe because this is the first time na nagusap kami ng matino at masaya.

"I love you, anak" he seriously said. 

Para akong nabulunan dahil ito 'yung unang beses na sinabi niya sa akin ng seryoso. 'Yung walang halong galit o paglalaro sa damdamin.

"Bye" he ended immediately the call. 

I smiled by myself. I felt my heart became soft and overwhelmed just because of that. He is cruel back then but I didn't expect that much sa biglaan niyang pag sabi. 

Parang gumaan ang puso ko sa hindi malaman na dahilan. Alam ko sa sarili ko na kahit hindi pa siya humihingi ng tawad sa akin, sa mga nagawa niya sa amin noon ay napatawad ko na siya.

Pero tatlong salita lang 'yon ay iba ang epekto sa akin. Naging sakim siya noon. Oo. pero nakaraan na 'yon. Sabagay pinatawad ko na siya noon pa man. Alam ko may dahilan ang lahat kung bakit niya 'yon ginawa sa akin, sa amin...

I'll just be happy then. May kumatok sa pintuan ng unit ko kaya dali dali kong binuksan iyon at bumungad ang isa sa mga driver namin sa mansion. 

"Architect, 'yung sasakyan niyo po ay nasa parking area na" sabi ni manong.

I nodded as a response. "Ito po 'yung susi" iniabot niya sa akin at kinuha ko naman iyon ng malugod. 

"Salamat po" I genuinely smiled. 

Kinuha ko lamang ang mga gamit sa kwarto at isinara na ang pintuan ng condo. Magaan ang puso at loob ko dahil sa narinig na salita kanina sa tawag. It is his first time ever...

Nang makarating na sa parking area ay pinatunog ko ang sasakyan hudyat na ito ay bukas na pumasok ako sa driver's seat at inilagay ko ang shoulder bag sa katabing upuan sa unahan. Pinagsiklop ko ang aking mahabang buhok na hanggand dibidb at inilagay sa likuran ng batok. "New day..." I sighed over.

Habang nasa daan ay hindi ko maiwasan pagmasdan ang kapaligiran. Napangiti ako ng wala sa oras. Nag yellow ang traffic light kaya itinigil ko ang Bmw. I almost hum because of the relaxing music inside my car.

I saw a man walking with his son passing through the pedestrial line. "Cute..."

Tinuon ko na sa daan ang tingin at atensyon ng mag green na ang ilaw ay marahan akong nag patakbo. When I reached the company ay nag lakad ako papasok at pinindot ang elevator pa taas.

Halos mabulunan ako ng makitang na dito si Callix kasama ko sa loob. Nakahinga ako ng maluwag dahil lima kami ngayon dito. I saw him leaned in the elevator and gulp napaiwas ako ng tingin dahil 'don. Seeing his Adam's apple slowly moving makes me feel uncomfortable.