znajomi nieznajomi {jjk . myg}

fi1etee5

Yoongi czuje się dziwnie, kiedy Jeongguk nie odwiedza go już od dwóch dni. Nie wie nawet, dlaczego chłopak tego nie robi, dlatego też, wczesnym popołudniem wychodzi na kortyarz, po czym podchodzi do drzwi mieszkania bruneta i dosadnie w nie puka.

Jednak kiedy nie słyszy żadnych kroków w stronę drzwi, robi to po raz kolejny, kolejny i kolejny.

Yoongi wzdycha ciężko, po czym powraca do swojego mieszkania i opada na kanapę, jeszcze bardziej zastanawiając się nad tym dlaczego dwudziestojednolatek zniknął tak nagle, bez żadnego pożegnania. Co prawda, nie musiał tego robić, ale to sprawiło, że Min nie potrafi przestać o nim myśleć.

Blondyn sięga ręką po swoją komórkę, po czym wybiera numer Jeongguka, by do niego zadzwonić, lecz ten, ku jego zdziwieniu nie odbiera połączenia.

Dwudziestotrzylatek decyduje się na to, by napisać do niego kilka krótkich esemesów z zapytaniem, gdzie się podziewa, po czym odrzuca telefon na kanapę i przechodzi do kuchni, gdzie z lodówki wyciąga puszkę piwa oraz sięga do szafki po solone chipsy, które kupił ostatnim razem, gdy brunet narzekał na to, jak bardzo chciałby zjeść coś słonego.

Powracając do salonu, próbuje choć na chwilę oderwać się od myślenia o Jeongguku, dlatego też włącza Netflixa i wyszukuje ciekawy mini serial, dzięki któremu przepadnie na kilka godzin.

Sześć godzin późnej, oczy Yoongiego sennie się przymykają. Dwudziestotrzylatek ponownie zerka na swój telefon, na którym nie widzi żadnych powiadomień od Jeongguka, przez co jeszcze bardziej zaczyna się przejmować.

Nie wie, czy zrobił coś źle. Czy Jeongguk miał powód, żeby zostawić go w niepewności? A może stało się coś strasznego? Może coś mu się stało...

Blondyn zaczyna odchodzić od zmysłów. Wysyła kolejne kilkanaście esemesów do Jeona i tępo wpatruje się w ekran telefonu, mając nadzieję, że Jeongguk w końcu mu odpisze i wyjaśni całą sytuację.

Jednak jak na razie, Yoongi słyszy tylko nieprzyjemną ciszę oraz czuję chłód na swoim ciele.