ဘေဘီ !ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်နေပေး..အေး အဲ့တိုင်းလေး.."
"မလေးဘူးလား ?"
"ရတယ် !အဲ့တိုင်းဘဲ "
ညဘက်ရောက်တော့ ချန်းယောလ် က ကုတင်ပေါ် မှောက်ကာ ခါးနေရာပေါ် ဘတ်ဟျွန်းကို တက်ထိုင် ခိုင်းထားရသည်။ အပူထွက် အောင်
ငြိမ်ငြိမ်လေး တက်ထိုင်ပေးနေတဲ့ ဘတ်ဟျွန်း က
လဲတောင့် တောင့်လေး...
"ခါးက ဘာလို့ နာရတာလဲ?"
"ဒီ အတိုင်း လေခိုသွားတာ ထင်တယ် "
"အလုပ်သွားတာ ခါးနာပြီး ပြန်လာတာ ထူးဆန်း
တယ် "
"ဟော ! ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ ?"
ချန်းယောလ်အပြောကြောင့် ဘတ်ဟျွန်းက မှောက်ရက်ဖြစ်နေတဲ့ မျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်လာကာ
ငုတ်တုတ်တက်ထိုင်နေရာကနေ တစ်ကိုယ်လုံး ဖိ
၍ ထပ်အိပ်လာသည်။
"မှန်မှန်ပြော ! ဘာလို့ ခါးနာလာတာလဲ ?"
"ပစ္စည်းအလေး နည်းနည်း မလိုက်လို့ !နေပါဦး
အခုကဘာလဲ လူကို မယုံတာလား"
"အင်း !"
"ဟား !ဘာကောင်လေးလဲ လာစမ်း !လာစမ်း "
ကိုယ်ပေါ်က ကောင်လေးကို ဆွဲချကာ ချန်းယောလ်က တစ်ဖန်အပေါ်က ဖိကာ ပါးလေး
တွေကို ညစ်လိုက်...လက်မောင်းအိအိလေးတွေကို ကိုက်လိုက်..နားရွက်လေးတွေ ငုံလိုက် လုပ်
လိုက်တော့ ဘတ်ဟျွန်းက တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ပြီး ခိုးခိုး ခစ်ခစ် ရယ်နေသည်။
"ပြွတ် !ပြောပါဦး...မယုံရတဲ့ အကြောင်းလေး "
"ဘာလို့ ခါးနာလာလဲ ?"
"ရော် !ပြောပြီးပြီရော..မကြားဘူးလား ဟင် ဒီ
နားရွက်လေးက မကြားဘူးလား ?"
"ချန်း အလုပ်မှာ ပင်ပန်းနေမှာစိုးလို့.."
"အာရီးဂူး !ယောင်္ကျားကို သိတတ်နေတာ ဘယ်
သူလေးလဲ ဒါလေးက !"
"ချန်းယောလ် ပိုင်တဲ့ ဘတ်ဟျွန်းနီး "
ချန်းယောလ် ကို လက်ညိုးလေး ထိုးလိုက် သူ့ ရင်ဘတ်လေး သူ ကို လက်နဲ့ပုတ်ပြလိုက် နဲ့ ပြော
နေတဲ့ ယောင်္ကျားလေး ကို အသဲယားလွန်း လို့ နေရာလပ်မရှိ အနမ်းမိုးတွေ ရွာချ ပစ်လိုက်တော့
သည်။ ည တိုင်း နင့်နင့်နဲနဲ ချစ်ပစ် လိုက်ရ သည့်
တိုင် ငြီးငွေ့သည် မရှိ ပိုတိုး လို့သာ ချစ်ချင်သည်။
YOU ARE READING
614 Story (Complete)
Fanfictionကြယ်တွေကိုအတူတူ ရေကြည့်ကြရအောင် တူညီ တဲ့အဖြေထွက်တယ် ဆိုရင် ကျွန်တော် တို့ အချစ်စစ်လို့ပေါ့... ၾကယ္ေတြကိုအတူတူ ေရၾကည့္ၾကရေအာင္ တူညီ တဲ့အေျဖထြက္တယ္ ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ အခ်စ္စစ္လို႔ေပါ့...
