မြတင့်

(၂)

"ျမက သင္လြယ္တတ္လြယ္သားပဲ၊ ျမသာ ေကာလိပ္တက္မယ္ဆို ေကာလိပ္မွာ ျမထက္ ေတာ္တဲ့လူ ႐ွိမွာေတာင္မဟုတ္ဘူး"

ကိုၾကည္ေဆာင္က ထိုသို႔ရယ္ရယ္ျပဳံးျပဳံးကေလးဆိုလာပါသည့္အခါ ျမတင့္က ခနဲ႔သလိုလိုျဖင့္ အနည္းငယ္သာ ျပဳံးသည္။ ကိုၾကည္ေဆာင္သည္ ထိုအျပဳံးအား ျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္ရပါသည္။

ကိုၾကည္ေဆာင္ ထိုအျပဳံးကို ျမင္လိုက္ရျခင္းမွာ ျမတင့္က ျမင္ေစခ်င္သည့္ ဆႏၵ႐ွိ၍သာ ျမင္လိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။ ျမတင့္က ဆႏၵမ႐ွိလွ်င္‌ေတာ့ျဖင့္ ျမင္ခြင့္ရမည္ မဟုတ္ေပ။

ထို႔အတူပင္ ျမတင့္ဘက္မွ ကိုၾကည္ေဆာင့္အေပၚ ထား႐ွိေသာ အခ်စ္ေတြကိုလည္း ျမတင့္က ထုတ္မျပသေ႐ြ႕ ကိုၾကည္ေဆာင္ သိခြင့္ရမည္ မဟုတ္ေပ။

"Appleက Noun နာမ္ျဖစ္ၿပီး Heတို႔ Sheတို႔က နာမ္စား​ေတြျဖစ္ေၾကာင္းကို ျမက ခဏေလးနဲ႔ နားမလည္ႏိုင္စရာ ဘာအေၾကာင္း႐ွိလဲ ကိုၾကည္ေဆာင္၊ ကိုၾကည္ေဆာင္ကပဲ ျမကို အထင္ေသးတာလား ကိုၾကည္ေဆာင္တို႔ ေကာလိပ္ေက်ာင္းက စာေတြကပဲ သိပ္ကို လြယ္ကူလြန္းေနတာလား ျမေတာ့ မေဝဖန္တတ္ေတာ့ဘူးကြယ္၊ အကယ္၍မ်ား ကိုၾကည္ေဆာင္တို႔ ေကာလိပ္ေက်ာင္းမွာ ဒါေတြကိုပဲ သင္ေနတာဆိုရင္ေတာ့ ဘာလို႔မ်ား ပိုက္ဆံအမ်ားႀကီးေပးၿပီး ၿဗိတိသွ်ေတြဖြင့္ေပးတဲ့ ေကာလိပ္ဆိုတဲ့ အဲ့ဒီေနရာႀကီးမွာ အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး ပညာသြား႐ွာေနရတာလဲေလ"

ျမတင့္သည္ စီးကရက္တစ္လိပ္ကို ပါးစပ္တြင္ခဲကာ မီးညႇိလိုက္သည္။ ကိုၾကည္ေဆာင္သည္ အ႐ြဲ႕တိုက္ခ်င္လြန္းေသာ ျမတင့္အား ေျပာစရာစကားတစ္ခု ႐ွာေတြ႕သြားသည္။

"ျမရယ္..၊ ျမကေရာ ဘာမ်ားထူးေသးလို႔လဲ၊ ကိုယ့္အတြက္ ဆိုးက်ိဳးေတြကိုသာေပးတဲ့ တိုင္းတစ္ပါးက စီးကရက္ဆိုတဲ့အရာႀကီးကို ဘာလို႔မ်ား ေဈးႀကီးေပးဝယ္ၿပီး ေသာက္ေနရတာလဲကြယ္၊ ျမ ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ မပူပင္ေတာ့ဘူးလား"

ျမတင့္က ေဆးလိပ္ေငြ႕မ်ားကို ေလထဲသို႔ မႈတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး သူ၏ ဆံပင္႐ွည္မ်ားကို ကိုင္တြယ္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ ျမတင့္ ေျခာက္ကပ္ကပ္ ရယ္ေမာလိုက္သည္။