မြတင့်

(၃၅)(Final)

ျမတင့္ ေသဆံုးၿပီးေနာက္တြင္ အေရးပိုင္မင္း ကိုလွေသာင္မွာ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္သြားေတာ့သည္။ သတင္းအစအနပင္ရွာမရခဲ့ပါေခ်။

အခ်ိဳ႕က တစ္ရပ္တစ္ေက်း ေျပာင္းသြားသည္ဟုဆိုသည္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေသသြားၿပီဟု ဆိုၾကသည္။ ဘယ္သူမွ တိတိက်က်မသိပါေခ်။

ကိုလွေသာင္မွာ ျမတင့္ေနာက္သို႔ တကယ္ လိုက္ပါသြားခဲ့ေပျခင္းေလာ။ သို႔တည္းမဟုတ္ လူသူမရိွလွေသာေတာရြာေလးတစ္ရြာတြင္ ျမတင့္ႀကိဳက္လွပါသည္ဆိုေသာ ႏွင္းဆီနီနီမ်ားကို စိုက္ပ်ိဳးေနေလမည္ေလာ။ မည္သူမ်ွ မသိႏိုင္ေတာ့ပါေခ်။

အမွန္တရားတစ္ခုမွာ ကိုလွေသာင္သည္ ထာဝရ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ေခ်ၿပီျဖစ္၏။

ဤပတ္ဝန္းက်င္ႀကီးမွ၊ ျမတင့္လိုလူစားမ်ိဳးအား ရႈံ႔ခ်ျပစ္တင္တတ္ေသာ ဤပတ္ဝန္းက်င္ႀကီးမွ ထာဝရ...ထာဝရအတြက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၿပီသာျဖစ္၏။

ထားေမမွာ သားေလး ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ျမတ္သိန္းမွာ ထားေမအား မခ်စ္ေသာ္လည္း ကေလးေလးအား အေတာ္ခ်စ္ရွာသည္။

ဤကေလးငယ္ေလးမွာ ျမတင့္ေပးေသာလက္ေဆာင္၊ ျမတင့္ေပးေသာ ဒဏ္ရာငယ္ေလးပင္ျဖစ္ေခ်ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။

ျမတင့္ ေသဆံုးသြားေၾကာင္းကိုမူ အေတာ္ေလးေနာက္က်မွ သိခဲ့ရသည္။ ျမတ္သိန္းမွာ ကတိတည္ခဲ့၏။ ျမတင့္ထံ လံုးဝမလာခဲ့ပါေခ်။ သို႔ပါေသာ္လည္း ျမတ္သိန္းသည္ ျမတင့္၏ သေဘာကိုဟနားလည္ခဲ့ေခ်ၿပီျဖစ္၏။ သူ႔ေနာက္လိုက္ခဲ့မည္စိုး၍ မိမိအား အေဝးသို႔တြန္းပို႔ျခင္းဟူသည္အား နားလည္ခဲ့ေခ်ၿပီ။

"အို...ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ျမဟာ သနားစရာပဲ"

"ျမဟာ မုန္းစရာတဲ့လား၊ ျမဟာ သနားစရာ..သနားစရာ"

ျမတ္သိန္းသည္ ျမတင့္ေသသြားၿပီးေနာက္ ထိုသို႔တမ္းတေနမိပါေသးသည္။

သူ႔တြင္ ငဲ့စရာ သားငယ္ကေလးရိွလာၿပီ။ သူသည္ သားငယ္ေလးအား ခ်စ္ေသာအခ်စ္တို႔ျဖင့္ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးျပည့္ေနပါ၏။

သို႔ပါေသာ္လည္း ႏွလံုးသား၏ ဟိုးအတြင္းက်က်ေခ်ာင္ေလးတစ္ခုတြင္ေတာ့ ျမတင့္ဟူေသာ ေကာင္ငယ္တစ္ေယာက္ဟာ ေနရာယူထားၿမဲပင္ျဖစ္ေခ်၏။