"Ruminate bir RPG oyunu değildi, zeka gerektiren bir bulmaca oyunuydu ve sende eksik olan şey tam da bu... Lee Felix."
Dijital oyun geliştiricisi olma hayalim yaklaşık 3.5 milyon abonesi olan Lee Felix yüzünden suya düşmüştü. Gdesingner'da öyle bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|Abel Gyu|
"Ben geldim!"
Eve girer girmez odama koşup çantamı yatağımın kenarına bıraktım ve formamı bile çıkarmadan bilgisayarın başına geçtim. Bugün okulda üst sınıflardan olan bir öğrenciden biraz bilgi almıştım bilgisayar oyunları kodlamaları ile ilgili. Bana öğrettiği çoğu şeyi biliyordum aslında, videolar izleyerek öğrenmiştim daha önce. Ama onun anlattıkları da işime yarar şeylerdi. Şimdi Ruminate'in grafikleri tasarlamak için, öğrendiğim kodları deneyecektim. İnanılmaz heyecanlıydım.
"Abel?"
Odama giren anneme bakmadan "Hm?" diyerek cevap verdim. Kodları yazıyordum bu sırada.
"Gelir gelmez odana kapanıyorsun yine. İyice bilgisayar bağımlısı oldun! Salona gelip biraz bizimle vakit geçirsen ve bir ailen olduğunu hatırlasan mı acaba kızım?"
"Anne, çok işim var bugün."
Bir kez daha yüzüne bakmadan konuşmamın, onu kızdıracağını tahmin etmemiştim.
"Abel!"
Kükrercesine bağırdığında irkilerek ona döndüm. Gözlerinden ateş çıkıyor desem yeridir.
"Bıktım artık senin şu tavırlarından! Hiçbir işe yaramayan şeylerle uğraşıyorsun, derslerine çalışmıyorsun, bizimle doğru düzgün konuşmuyorsun, arkadaşların seninle buluşmak için can atıyor, yüzlerine bile bakmıyorsun! Kendine gel artık!"
Aniden ne olmuştu ki? Arada bir böyle patlatacaksa işimiz vardı gerçekten. Of... Bugün gerçekten kodlamaları halletmem gerekiyordu. Çok az kalmıştı sonuna ulaşmama, beni rahat bıraksa ne olurdu?
"Derslerim kötü değil anne."
"Tek sorun bu değil. Gençliğini heba ediyorsun! Ömrünü bu odada, bilgisayarın başında harcıyorsun."
Bilgisayar koltuğundan kalkıp onun önünde durdum. "Eğer kendi oyunumu kurarsam ileride çok başarılı olacağım. Herkes Ruminate'i oynayacak, beni konuşacak. Sen de göreceksin."
Güldü. "Geleceğini aptal bir oyun üzerine mi inşa edeceksin? Gözünü aç kızım! Bunlar boş şeyler. Bak ablana, gece gündüz demeden çalışıyor, okul birincisi oldu. Ya sen? Kendine yazık ediyorsun..."
Yine çocuklarını birbirleri ile kıyaslıyordu... En nefret ettiğim şeylerden biriydi. Her defasında yapıyordu bunu, beni çıldırtıyordu gerçekten.
